بررسی آرایه استعاره و تشخیص در اشعار بیذل دهلوی

در چند دهه آخیر شاید نتوان شاعر دیگری راء به-جز بیدل نام برد که اشعارش عرصه تاخت و تاز کتابسازان و فضل-فروشان قرار گرفته باشد. متاسفانه هر کسی برای اظهار فضل و یا ادیب و محقق جلوه دادن خود. دست به چاپ دیوان بیدل و یا اظهارنظرهایی در مورد اشعار او زده است. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی آرایه استعاره در اشعار بیدل دهلوی بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که کمتر غزلی از بیدل می توان یافت که در آن آینه، چشم، حیرت، اشک، گل، شبنم، پر، پرواز، رنگ، شکست، جنون، وحشت و م ترادف های آن ها با طیف های تصویری شان وجود نداشته باشد و در سیالیتی لغزنده به یکدیگر تبدیل نشوند. مسئله انکارناپذیری که در شعر بیدل مشاهده می گردد. اجبار متن است که ما را به داشتن دیدگاهی تاویلی وادار می سازد. تا بتوانیم به معنی احتمالی ی معانی احتمالی ابیاتش دست یابیم. این انگاره های استعاری برای بررسی و تحلیلموضوعات دهنی مد نظر بیدل دهلوی زمینه ای مناسب هستند و یگانگی و انسحام درون متنی غزل ها را با بکار گیری ایده ای واحد و انگاره ای پایه به تصویر می کشند.

کلیدواژه ها:

بیدل ، استعاره ، تشخیص