مقایسه گرادیان هیدرولیکی آزمایشگاهی آبهای زیرزمینی تحت بار آبی اولیه هنگام برداشت از چاه با برخی از روابط تجربی

میزان آبدهی چاه در بسیاری از موارد مورد توجه محققین میباشد ولی این آبدهی هنگامی حالت بهینه داردکه در تقابل با وضعیت آبخوان مورد بررسی قرار گیرد. جریان آبهای زیرزمینی در مسیر حرکت خود در آبخوانممکن است به یک یا چند چاه برسند. مقداری از آب جاری، از طریق چاه پمپاژ شده و بخشی از آن به حرکت خودبه سمت پایین دست ادامه میدهد. در اینجا اثر تغییرات گرادیان هیدرولیکی بر آبدهی چاه بررسی شده است.بررسیهای صورت گرفته از طریق انجام آزمایش بر روی مدل آزمایشگاهی هیدرولوژی بوده و طی آن با افزایشگرادیان هیدرولیکی اولیه آبهای زیرزمینی در آبخوان، میزان آبدهی چاه که برابر است با نسبت آبدهی چاه به دبیآب جاری در آبخوان، اندازه گیری شده است. نتایج نشان میدهد که دبی مقداری از آبهای زیرزمینی که از طریقچاه برداشت می شود، در صورت ثابت ماندن هد آب در محل چاه، با افزایش گرادیان هیدرولیکی ثابت می ماند.

کلیدواژه ها:

برداشت از چاه ، گرادیان هیدرولیکی ، رابطه Wenzel ، آبهای زیرزمینی