استفاده از اقتباس تلفیق در نگارش نمایشنامه رادیویی

تلفیق از شیوه های خلق معنا و ظرفیتی جدید برای انتقال مفاهیم در هنرهای مختلف است. در نمایشنامه نویسی نیز میتوان بااستفاده از این شیوه، از آثار گذشتگان و دیگر نویسندگان استفاده نمود و محتوایی بدیع با معنا و مفهومی بکر خلق نمود. در اینپژوهش تلاش شده است، دلایل، شیوه ها و حالاتی برای استفاده از این نوع اقتباس پیشنهاد شود. در همین راستا پژوهش حاضربا استفاده از مطالعه کتابخانه ای، مصاحبه نیمه ساختاریافته و تحلیل محتوای کیفی دو نمونه موردی انجام شده است. یافته هایپژوهش نشان میدهد برای دلایل استفاده از این نوع اقتباس میتوان از؛ تغییر پیش فرضهای ذهنی مخاطب، محدودیت زمانیدر فیلم یا نمایش و استفاده از شخصیت های شناخته شده و صرف زمان در دسترس برای خلق موقعیت و کنش های جدید،عمق بخشیدن به آثار و افزودن لایه های مفهومی متفاوت، آگاهی و شناخت مخاطب از کنش و واکنش های مختلف در موقعیت-های دراماتیک متفاوت و... نام برد. برای این نوع نگارش شرایطی از جمله شناخته شده بودن شخصیت یا موقعیت منابع اقتباسیبرای مخاطب هدف بیان شده و حالتهای متفاوت از جمله ۲۱ حالت تلفیق با تجزیه داستان به علاوه ی حالت های گردشی،موازی و ... بیان شده است. با درنظر گرفتن موارد ذکر شده میتوان این اقتباس را، اقتباس نوع چهارم (در کنار اقتباس های کلمهبه کلمه، وفادارانه و آزاد) و یا زیرمجموعه ی نوع سوم (اقتباس آزاد) پیشنهاد داد.

کلیدواژه ها:

نمایشنامه ، نمایش رادیویی ، اقتباس ، تلفیق