مولفه های حق آموزش و پرورش در قانون اساسی و منشور حقوق شهروندی ایران

اصل ۳۰ قانون اساسی بیان می دارد: دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفائی کشور به طور رایگان گسترش دهد. حقوق شهروندی از جمله مفاهیم نو پدیدی است که به طور ویژه ای به برابری و عدالت توجه دارد و در نظریات اجتماعی، سیاسی و حقوقی جایگاه ویژه ای پیدا کرده است. مقوله «شهروندی» وقتی تحقق می یابد که همه افراد یک جامعه به فرصت های مورد نظر زندگی از حیث اقتصادی و اجتماعی دسترسی آسان داشته باشند. حق آموزش یکی از شاخه های حقوقی حقوق شهروندی قرار گرفته است و به این معناست که افراد یک جامعه حق برخورداری از آموزش و پرورش رایگان را دارند. آموزش و پرورش جز مسئله های کلیدی همه ی جوامع است. امروزه نقش آموزش و پرورش دارای اهمیت است. تا جایی که بانک جهانی و یونیسف همیشه نظام های آموزشی جهان را مورد بررسی و ارزیابی قرار می دهند. حقوق شهروندی از مهم ترین مباحث حقوق داخلی و بین المللی است و توجه به این مقوله جز مباحث محوری حقوق معاصر قرار گرفته است. بین انواع حقوق و مفهوم حقوق شهروندی و نیز بین قوانین اساسی و عادی در هر کشوری با حقوق شهروندی رابطه ی مستقیم و تنگاتنگی وجود دارد. پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی بر آنست تا مولفه های حق آموزش و پرورش را در قانون اساسی و منشور حقوق شهروندی ایران را مورد بررسی قرار دهد.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندی ، حق آموزش و پرورش ، قانون اساسی ، منشور حقوق شهروندی.