سیاست خارجی در اسلام با استناد به آیه ۱۲۰ سوره بقره

آیه ۱۲۰ سوره بقره، دربرگیرنده پیامهای مهمی در مورد رسالت پیامبر اسلام (ص)، ماهیت دین و روابط مسلمانان با یهودیان و مسیحیان است . این آیه در طول تاریخ اسلام توسط مفسران و اندیشمندان مسلمان به روشهای مختلف تفسیر شده است . برخی از مفسران تاکید را بر استقلال و عدم وابستگی مسلمانان به قدرتهای خارجی گذاشته اند، در حالی که برخی دیگر بر اهمیت تبعیت از آموزههای الهی و مقاومت در برابر فشارهای خارجی تمرکز کرده اند. این پژوهش به دنبال استخراج آموزههای سیاست خارجی از آیه ۱۲۰ سوره بقره است که با استفاده از روش تحلیلی تفسیری ، به بررسی این آیه و استخراج آموزههای آن پرداخته شده است . در این راستا، از منابع تفسیری معتبر و همچنین منابع مربوط به روابط بین الملل در اسلام استفاده خواهیم کرد. فرضیه این پژوهش آن است که آیه ۱۲۰ سوره بقره، آموزههای ارزشمندی را برای سیاست خارجی در اسلام ارائه می دهد که می تواند به عنوان راهنمای عمل برای مسلمانان و رهبران جوامع اسلامی در تدوین و اجرای سیاست خارجی قرار گیرد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که این آیه آموزههای متعددی از جمله : استقلال و عدم وابستگی به قدرتهای خارجی ، تبعیت از آموزههای الهی ، مقاومت در برابر فشارهای خارجی و عدم انفعال، عدم سازش در برابر باطل ، اتکا به خداوند، حفظ وحدت و انسجام، استفاده از دیپلماسی ، صبر و استقامت و امید به آینده را برای سیاست خارجی در اسلام ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، اسلام ، آیه ۱۲۰ سوره بقره ، استقلال ، عدالت ، صلح ، دیپلماسی