مدل یابی ساختاری نقش میانجی گر سلامت روانی در رابطه ی کیفیت زندگی با کفایت اجتماعی نوجوانان کم توان ذهنی

این مطالعه به تعیین نقش میانجی گر سلامت روانی در رابطه ی کیفیت زندگی با کفایت اجتماعی نوجوانان کم توان ذهنی پرداختهاست . این پژوهش که از نوع توصیفی است ، با استفاده از روش همبستگی و مدل یابی به روش تحلیل مسیر انجام شد . جامعه آماریاین پژوهش کلیه نوجوانان کم توان ذهنی ۱۲ تا ۱۸ سال در شهرستان اردبیل می باشد. برای انتخاب نمونه ۲۰۰ نفر از نوجوانان (۱۰۰پسر و ۱۰۰ دختر) دارای ناتوانی ذهنی ۱۲ تا ۱۸ سال شهرستان اردبیل به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شدند . دراین مطالعه از ۳ پرسشنامه ی سلامت روانی SCL ۹۰ دراگوتیس و همکاران ، کفایت اجتماعی فلنر و همکاران و فرم ۱۲ سوالی کیفیت زندگی وار ، کاسینسکی و کلر استفاده کرده ایم که روایی و اعتبار آن توسط روانشناسان و اساتید این حوزه به اثبات رسیده است .با بهره گیری از نرم افزار لیزل و SPSS برای بررسی همبستگی بین متغیرها و ارائه ی یک مدل ساختاری از روش همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و روش معادلات ساختاری استفاده شده است . نتایج تحلیل های آماری نشان می دهد رابطه ی کیفیت زندگیبا کفایت اجتماعی نوجوانان دارای کم توانی ذهنی با توجه به نقش میانجی گر سلامت روانی مثبت و معنی دار است. در واقع کفایتاجتماعی بواسطه ی وجود سلامت روانی در افراد دارای کم توانی ذهنی می تواند کیفیت زندگی این گروه از افراد را پیش بینی کند . باعنایت به این یافته از تحقیق پیشنهاد می شود که مطالب آموزشی در مورد کیفیت زندگی ، سلامت روانی و کفایت اجتماعی به شکلقابل فهم به این گروه از افراد ارائه گردد تا زمینه را برای رشد و پیشرفت آنها فراهم آید.

کلیدواژه ها:

سلامت روانی ، کیفیت زندگی ، کفایت اجتماعی ، نوجوانان ، کم توانی ذهنی