شناسایی بافت های فرسوده شهری با استفاده از GIS (بخشی از منطقه ۲ تبریز)

هدف از این پژوهش ، شناسایی بافت های فرسوده در سکونتگاههای شهری می باشد. شکل گیری و تکوین این نوع بافت ها، اغلب ، فرآیندی طولانی مدت می باشد که باعث می شود انسانهای ساکن در آنها با مشکلاتی همچون عدم ایمنی و نیز عدم برخورداری مناسب از دسترسی سواره، تاسیسات، خدمات و زیر ساخت های شهری مواجه شوند. لذا شناسایی بافت های فرسوده شهری و تعیین میزان فرسودگی آنها، جهت اولویت بندی مناطق ، به منظور انجام اقدامات مربوط به نوسازی و بهسازی، از اهمیت ویژهای برخوردار است . از میان عوامل متعدد موثر در شناسایی بافت های فرسوده، در این پژوهش ، شاخص های قدمت ابنیه ، تعداد طبقات، نوع مصالح به کار رفته ، میزان دسترسی و دانه بندی مورد استفاده قرار گرفتند. پس از جمع آوری اطلاعات مربوط به این شاخص ها در بخشی از منطقه ۲ شهر تبریز، به عنوان منطقه مورد مطالعه ، نقشه های مربوط به آنها در محیط سیستم اطلاعات مکانی تهیه شدند. به ازای هر شاخص ، یک نقشه طبقه بندی شده براساس میزان فرسودگی قطعات تولید شد. تهیه این نقشه ها، با توجه به اطلاعات توصیفی جمع آوری و یا محاسبه شده و نیز وضعیت هر قطعه ملکی در آن شاخص صورت گرفت . سپس وزن شاخص ها تعیین و نقشه های مذکور با توجه به وزنها با یکدیگر تلفیق شدند. در نهایت نقشه مربوط به میزان فرسودگی در منطقه مورد مطالعه در محیط GIS تولید گردید.

کلیدواژه ها:

بافت های فرسوده ، سیستم اطلاعات مکانی ، وزندهی ، منطقه ۲ تبریز.