حکمروایی روستا دهیاریها وتوسعه پایدار روستایی (جامعه نمونه دهیاریهای شهرستان شهرکرد، استان چهارمحال وبختیاری )

حوزههای روستایی به عنوان قاعده نظام سکونت و فعالیت ، نقش اساسی در توسعه ملی دارند زیرا توسعه پایدار سرزمین وابسته به پایداری فضای روستایی در ابعاد مختلف است که می تواند نقش موثری درتوسعه منطقه ای و ملی داشته باشد بدیهی است که این واحد اجتماعی (روستا) به لحاظ وجود مناسبات اجتماعی واقتصادی و پایبند بودن افراد به قوانین عرفی و مدنی نمی تواند از تشکیلات سازمان مدیریتی بی نیاز باشد اگرچه بعداز پیروزی انقلاب اسلامی تشکیلات شورای اسلامی ، در روستاهای کشور و به تبع آن در استان چهارمحالوبختیاری شکل گرفت . مساله اساسی پژوهش آنست که بعداز فرازوفرودها درمدیریت روستایی آیا دهیاریها توانسته اند بسترساز حکمروایی در روستا شده و رضایت روستائیان را تامین نمایند و بین اقدامات آنها با مدیریت روستایی قبل از تشکیل دهیاریها تفاوت معناداری وجود دارد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی-توسعه ای و به لحاظ روش، توصیفی -تحلیلی است . جهت گردآوری اطلاعات از دو روش اسنادی و میدانی استفاده گردیدهاست . و با توجه به اهمیت موضوع مطالعات میدانی ، در دو سطح اهالی روستاها و کارشناسان انجام گرفته است .جهت مطالعات میدانی از نظر اهالی روستا، ابتدا جامعه آماری تحقیق روستائیان ساکن در ۲۰ روستای دارای دهیاری درسه بخش (مرکزی، لاران و فرخشهر) شهرستان شهرکرد که درسال۱۳۹۵تعداد۹۱۱۱خانوار و۳۲۸۶۰ نفر درآن ساکن بودهاند. تعدادوحجم نمونه با بهره گیری از روش کوکران۳۶۰نفر برآورد و بااستفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردیده است . و برای تجزیه و تحلیل دادهها: از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون بااستفاده از نرمافزارSpssودر مرحله بعد، جهت تحلیل ، ارزیابی و رتبه بندی روستاهای این شهرستان، با استفاده از مدل تصمیم گیری ویکور و جهت وزندهی از مدلANPاستفاده شده است .

کلیدواژه ها:

حکمروایی ، مدیریت روستایی ، دهیاری ، توسعه پایدار.