عناصر، ساختار و مفهوم شهر هوشمند

شهر هوشمند به عنوان یکی از نتایج اصلی توسعه تکنولوژی و ارتباطات نیز به دنبال اهدافی با این محتوا میباشد؛ اهدافی که در آن افراد بتوانند به راحتی و با صرف کمترین زمان و انرژی به نیازهای خود در سطح شهر پاسخ دهند( گیفینگر و همکاران ۲۰۰۷). شهرهاذاتا با چالش های پیچیده، مرتبط و گسترده مواجه میشوند که تنها از طریق یک رویکرد سیستماتیک قابل حل هستند.به عبارت دیگر، افزایش بی رویه جمعیت شهرها به هرج و مرج منجر شده و شرایطی را به وجود آورده است که نه تنها به فروپاشی توازن شهرها انجامیده، بلکه دستیابی به ثبات نیز با روشهای فعلی مدیریت و توسعه شهری غیرممکن است . درنتیجه ، برنامه ریزان شهری در سرتاسر جهان سعی در ارائه مدل هایی با یکپارچگی کامل دارند .یکی از مفاهیم جدیدی که به چالش های موجود در حوزه شهرسازی می پردازد، توسعه شهر هوشمند است که در سال های اخیر توجه بسیاری را به خود جلب کرده است .شهر هوشمند به عنوان یک عامل محوری در توسعه هزاره مطرح شده است که می تواند مفاهیم جدیدی را در برنامه ریزی شهری باز کند و قابلیت های دنیای واقعی و مجازی را برای حل مشکلات شهری ترکیب کند .فناوریها را میتوان در شهرها برای توانمندسازی شهروندان از طریق تطبیق این فناوریها با نیازهای آنها به جای تطبیق زندگی آنها با الزامات فناوری، مورد استفاده قرار داد .آنچه باید به عنوان هوشمند در نظر گرفته شود به شرایط زیربنایی مختلفی مانند سیستم سیاسی ، جغرافیا و انتشار فناوری بستگی دارد .در واقع راه حل های هوشمند به سادگی قابل اجرا نیستند .هدف از این مطالعه تبیین مفهوم، معانی ، ابعاد، مولفه ها، شاخصها و چالشهای پیش روی شهر هوشمند از طریق روش توصیفی - تحلیلی و مرور ادبیات مرتبط در این زمینه و بحث درباره مفهوم آن است .

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، فناوری ، ارتباطات ، مدیریت شهری هوشمند