سنجش میزان تاب آوری بافت های فرسوده شهری در برابر مخاطرات محیطی (مورد مطالعه : بافت فرسوده محله سرچشمه منطقه سه شهر اصفهان)

پژوهش حاضر از حیث ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی -تحلیلی و از حیث هدف، از نوع تحقیقات کاربردی است . برای رسیدن به این منظور در مرحله اول جهت بررسی متون مختلف با موضوع تاب آوری در مناطق شهری پرداخته شد سپس معیارهای مناسب موضوع با استفاده از مطالعات دیگر محققین انتخاب و با استفاده از آزمون T تک نمونه ای اقدام به سنجش وضعیت بافت محله ازلحاظ شاخص های تاب آوری اقدام می شود. جامعه آماری این پژوهش خانوارهای ساکن محله سرچشمه با تعداد ۲۷۸۶ خانوار می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از فرمول کولران تعداد نمونه ها ۳۳۷ نفر برآورد شده است و در میان این محله ۴۰۰ پرسشنامه توزیع شد و تعداد ۳۸۰ پرسشنامه بدون خطا جمع آوری گردید. یافته های حاصل از آزمون t نشان می دهد که تنها متغیری که وضعیت مطلوبی نداشته است متغیر کالبدی بوده است . مقدار آماره t برای این شاخص برابر با ۸۸۱.۰- می باشد که برای آن سطح معنی داری ۳۷۹.۰ گزارش گردیده است . این تفاوت با بررسی سطح معناداری (sig) حاصل شده است که بیشتر از مقدار ۰۵.۰به دست آمده است آشکار می گردد. نامطلوب بودن وضعیت شاخص کالبدی نشان می دهد که ضعف های زیادی از منظر این شاخص وجود دارد. شاخص های بعد اجتماعی ، اقتصادی و نهادی موردبررسی قرارگرفته است . نتایج نشان می دهد که با توجه به مقدار آماره t و همچنین سطح معنی داری؛ این شاخص ها در شرایط مطلوبی قرارگرفته اند.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، مخاطرات محیطی ، تاب آوری شهری ، محله سرچشمه منطقه سه شهر اصفهان