تاثیر سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی بر نوآوری با توجه به نقش میانجی پیچیدگی سازمانی (مورد مطالعه : معلمان مدارس متوسطه دوم شهر بهبهان)

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی بر نوآوری با توجه به نقش میانجی پیچیدگی سازمانی ( مورد مطالعه : معلمان مدارس متوسطه دوم شهر بهبهان) بود. مطالعه حاضر از نوع توصیفی - همبستگی است . جامعه آماری شامل کلیه معلمان مدارس متوسطه دوم شهر بهبهان به تعداد ۱۴۵۰ نفر است که حجم نمونه مطابق با فرمول کوکران برابر با ۳۰۶ نفر از معلمان مدارس متوسطه دوم که این تعداد به شیوه تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری در مطالعه حاضر شرکت کردند. در این مطالعه از پرسشنامه های سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی اسپاتیس و کونستاندینیدیس (۲۰۰۴)، نوآوری جانسون و همکاران (۲۰۰۸)، و پیچیدگی سازمانی رابینز (۱۹۹۸)، استفاده شد. در مطالعه حاضر به منظورتوصیف وضعیت موجود از شاخص های آماری شامل : میانگین ، میانه ، انحراف استاندارد، واریانس با استفاده از نرم افزار آماری ۲۱SPSS.؛ و در بخش آمار استنباطی به بررسی روابط بین متغیرها و فرضیه ها با استفاده از روش مدلیابی معادلات ساختاری و به طور اخص تکنیک تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار Amos پرداختیم که نتایج نشاندهنده آن بود که : ۱)کیفیت ورودی سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی بر نوآوری با توجه به نقش میانجی پیچیدگی سازمانی تاثیر معناداری دارد. ۲) فرآیندهای سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی بر نوآوری با توجه به نقش میانجی پیچیدگی سازمانی تاثیر معناداری دارد. ۳) بازخورد(کیفیت بازخورد) در سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی بر نوآوری با توجه به نقش میانجی پیچیدگی سازمانی تاثیر معناداری دارد. ۴) خروجی سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی بر نوآوری با توجه به نقش میانجی پیچیدگی سازمانی تاثیر معناداری دارد. و در نهایت نتایج نشان داد که سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی بر نوآوری با توجه به نقش میانجی پیچیدگی سازمانی سازمانی (مورد مطالعه : معلمان مدارس متوسطه دوم شهر بهبهان) تاثیر مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سیستم برنامه ریزی منابع سازمانی ، نوآوری ، پیچیدگی سازمانی .