بررسی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر کاهش پرخاشگری ، قلدری و گرایش به رفتارهای ناهنجار در دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارتهای اجتماعی بر کاهش پرخاشگری ، قلدری و گرایش به رفتارهای ناهنجار در دانش آموزان مقطع ابتدایی بود. طرح پژوهش آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر میاندوآب در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند که نمونه ای ۳۰ نفری براساس طرح پژوهش از دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو روش آزمایش و کنترل تقسیم شدند. مهارتهای اجتماعی به عنوان متغیر مستقل به صورت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به گروه آزمایش آموزش داده شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه پرخاشگرری اهواز ( ۱۳۷۹) و پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان ایرانی زاده محمدی و همکاران (۱۳۹۰) استفاده شده است که روایی و پایانی آن مورد تایید قرار گرفته است . جهت تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس چند متغیری ، آزمون لوین و آزمون کولمگوررف-اسمیرنف استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل از لحاظ پس آزمون پرخاشرری و گرایش به رفتارهای پرخطر تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین در ارتباط با خرده مقیاسها نیز نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل از لحاظ پس آزمون ابعاد پرخاشرری (خشم و عصبیت ، خصومت و کینه توزی ) و ابعاد گرایش به رفتارهای پرخطر (تمایل به اعتیاد، تمایل به رفتارهای ناهنجار و تمایل به خشونت ) تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارتهای اجتماعی باعث کاهش پرخاشگری و ابعاد آن (خشم و عصبیت ، خصومت و کینه توزی ) و گرایش به رفتارهای پرخطر و ابعاد آن (تمایل به اعتیاد، تمایل به رفتارهای ناهنجار و تمایل به خشونت ) در دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر میاندوآب شده است .

کلیدواژه ها:

آموزش مهارتهای اجتماعی ، گرایش به رفتارهای پرخطر و پرخاشگری .