رابطه بین تاب آوری و تحمل ناکامی با بهزیستی روانشناختی زنان سرپرست خانوار

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین تاب آوری و تحمل ناکام ی با بهزیستی روانشناختی زنان سرپرست خانوار شهر قزوین انجام شد . تحقیق حاضر به لحاظ اجرا بصورت میدانی ، به لحاظ ماهیت و گردآوری دادهها از نوع توصیفی - همبستگی و از نظر هدف، کاربردی تلقی می شود. در این پژوهش برای گردآوری دادهها از روش پیمایشی (پرسشنامه ) استفاده شده است . جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان سرپرست خانوار بوده که در سال ۱۴۰۲ در شهر قزوین سکونت داشته اند. به منظور تعیین حجم نمونه بدلیل عدم دسترسی به آمار دقیق تعداد زنان سرپرست خانواده در شهر قزوین ، نمونه آماری برای این پژوهش ، تعداد ۲۰۰ نفر از زنان سرپرست خانوار با دامنه سنی ۲۵ تا ۵۰ سال که در بازهی زمانی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در شهر قزوین سکونت داشتند و به روش نمونه گیری در دسترس در نظر گرفته شد . در این پژوهش برای گردآوری دادهها از پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳)، پرسشنامه تحمل ناکامی توسط هارینگتون (۲۰۰۵) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی توسط ریف (۱۹۸۹) بهره گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها و آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون بهره گرفته شده که با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که بین تاب آوری و تحمل ناکامی با بهزیستی روانشناختی زنان سرپرست خانوار رابطه وجود دارد و میزان همبستگی متوسط بالا و جهت همبستگی مثبت است . به این معنی که هر اندازه میزان شایستگی های فردی ، تحول عواطف منفی ، پذیرش عواطف مثبت ، مهار، معنویت و تحمل ناکامی زنان سرپرست خانوار افزایش یابد، بهزیستی روانشناختی آنان نیز افزایش می یابد. همچنین نتایج موید آن بود که تاب آوری و تحمل ناکامی زنان سرپرست خانوار قادر به پیش بینی بهزیستی روانشناختی آنها است .

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، تحمل ناکامی ، بهزیستی روانشناختی ، زنان سرپرست خانوار