پیشگیری از جرم ناشی از مواد مخدر روانگردان

محور اصلی چالش های اجتماعی فراروی پیشگیری در حوزه مواد مخدر و روان گردان، بین بخش بودن آنها است . این وصف همزمان سبب نفی رویکرد یکسونگر از یک سو و اقتباس یک سیاست پیشگیری کلان گر از سوی دیگر می شود پاسخ مناسب به پرسش های فلسفی - مدیریتی در تعامل بقا این پدیده، از جمله ضرورت های جاری در حوزه پیشگیری است . اسناد بین المللی ضمن تایید چند وجهی بودن این پدیده بر تعامل بین المللی و منطقه ای و ملی منسجم در این حوزه تاکید نموده اند. توجه به وجوه متنوع این پدیده در کشور ما سابقه طولانی دارد و سیاستی که تاکنون در این زمینه پیش رو داشته ایم ، پیش بینی سازوکار همکاری بین سازمانی اغلب از نوع دولتی بوده است . بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و از اواخر دهه ۷۰ به دلایل خاص جنبه کیفری پدیده مواد مخدر و روان گردان برجسته تر و از اواخر دهه ۸۰، زمینه بررسی و تجدیدنظر در سیاست ها با هدف متناسب سازی آن با تحولات جدید فراهم و در این رویکرد، مقوله پیشگیری نیز مورد توجه قرار گرفت . تمرکزگرایی ، پذیرش تلفیق قوا در قلمرو اجرا و قضا، ایجاد ساختاری متمرکز مرکب از ارگان های قضائی ، اداری ، انتظامی از ویزگی های مهم رویکرد جدید، در قلمرو کلی مواد مخدر و روان گردان، و نیز حوزه خاص پیشگیری می باشد. تدوین روشن و غیرمبهم نظام تعامل و همکاری بین دستگاه های دولتی از یک سو و دولت با مردم و سازمان های غیردولتی از سوی دیگر از حیث قلمرو صلاحیت ، نحوه مداخله و نظارت دولت ، نحوه دریافت کمک دولتی و بین المللی و ..... از جمله اقداماتی است که برای پیشبرد اهداف پیشگیرانه ، باید در دستور کار قرار گیرد. این پژوهش با روش گرئ آوزی و تجزیه و تحلیل کتابخانه ای ، ابتدا به مفاهیم و متغیرهای عمومی اثرگذار بر حوزه پیشگیری از جرایم مواد مخدر و روان گردان و سپس مباحث نظری ، اسناد بین المللی ، قوانین ملی ، چالش های موجود و برخی پیشنهادات در زمینه پیشگیری از جرایم مواد مخدر و روانگردان می پردازد. و در پی پاسخ به این سوال اصلی است که سیاست جنایی در زمینه پیشگیری از مواد مخدر روانگردان در نظام کیفری ایران چیست ؟

کلیدواژه ها:

مواد مخدر ، پیشگیری از وقوع جرم ، تاثیر پیشگیری بر امنیت .