نقدی بر کتاب الزامات سیاست در عصر ملت -دولت

وجود نظریه -های منفرد و متعدد در خصوص روابط بین دولت و جامعه علی -رغم داشتن نقاط مثبت ، دچار نوعی تقلیل -گرایی نظری و روشی هستند که مانع از ایجاد یک چارچوب تحلیلی مناسب جهت انجام مطالعات چندبعدی و چندسطحی در مطالعات تطبیقی -تاریخی می -شود. از طرفی همواره این دغدغه وجود داشته که تا چه میزان این تئوری -ها در وهله اول قدرت پاسخگویی (توان نظری ) به سوال چرایی و چگونگی ایجاد شکاف دولت -ملت را دارند و در وهله دوم اینکه تا چه میزان از قابلیت پیوند خوردن با دیگر تئوری -ها (توان تلفیقی ) برخوردارند. نویسنده در کتاب الزامات سیاست در عصر ملت -دولت خلاصه ای روان و بدون بحث های نظری و پیچیدگی های علوم اجتماعی را در اختیار خواننده قرار داده است ، این خلاصه عبور جهان از رویکرد قبیله دولت شهر به ملت دولت را ترسیم نموده و یک ایده محوری دارد: جهان از حدود ۴۰۰ سال پیش ، بعد از پیمان وستفالی ۱ در سال ۱۶۴۸ میلادی ، از اشکال پیشین سازماندهی سیاسی (قبیله ، دولت شهر و امپراتوری ) گذر کرده و ملت -دولت به شکل قالب سازماندهی سیاسی تبدیل شده است . پذیرش ملت -دولت با به رسمیت شناختن حاکمیت انحصاری واحدهای سیاسی و جغرافیایی بر قلمرو خود و تضمین آزادی مذهبی در درون این قلمروها، به مثابه آغازی برگذر از نظام حقوقی مبتنی بر شریعت به نظام حقوقی مبتنی بر تابعیت یا ملیت عمل کرد. رویکرد ملت -دولت از دید نویسنده شکلی از سازماندهی سیاسی است که در آن اتباع نه به علت ایمان و نوع دیانت و عقیده شان، بلکه صرفا به علت زاده شدن در قلمرو سرزمین از حقوق برابر برخوردار می شوند و یکی از ارکان تحقق این حق برابر، بی طرفی دولت نسبت به دین ومذهب و عقاید اتباع خود است .

کلیدواژه ها:

سیاست ، دولت -ملت ، وستفالی ، حاکمیت