نگاهی به عهدنامه ها و موافقت نامه های بین المللی در جهت پیشگیری از بلایای طبیعی

بلایای طبیعی همزاد تاریخ زندگی اجتماعی بشر و طبیعیت به شمار می روند. تاکنون ابعاد و زوایای مختلف این بحران ها مورد پژوهش قرار گرفته است اما می توان گفت در مواردی که مدیریت آن ها از توان یک کشور به تنهایی خارج است بای ستی همه ی کشورها در حد توان کشور گرفتار بحران را کمک کنند. در این راستا مهم ترین نیاز تدوین چارچوبی حقوقی برای نیل به این هدف است . با توجه به این مقدمه هدف این مقاله عبارت است از بررسی بلایای طبیعی از نگاه حقوق بین الملل با تاکید بر ایران . سوال اصلی مقاله این است که حقوق بین الملل دارای چه قواعد و چارچوب هایی برای مدیریت کارآمد بحران در جهان ا ست ؟ روش این مقاله تو صیفی تحلیلی ا ست که در آن سعی خواهد شد با استفاده از منابع و متون حقوقی موجود و نیز مقالات علمی پژوهش انجام گرفته در مورد موضوع به تحلیل و تبیین مسئله مورد نظر پژوهش پرداخته شود. نتایج این مقاله نشان می دهد که کاهش و کنترل خطرات و آ سیب پذیری نا شی از بلایای طبیعی و آمادگی پیش از وقوع بلا, اقدامات ا ضطراری حین بلا و اقدامات ترمیمی پس از آن , از جمله اموری هستند که در حقوق بین الملل به آن ها پرداخته شده ا ست . از طرف دیگر, احترام به حقوق بنیادین و رفع نیازهای اولیه ی افراد متاثر از بلایای طبیعی یکی از مهم ترین مسائل موجود در این زمینه بوده که مورد توجه حقوق بین الملل قرار گرفته است . در خصوص کلیه ی این مسائل اسناد مختلفی , در عرصه ی حقوق بین الملل موجود است , اما فقدان یک سند جامع بین المللی که ضمن پرداخت به ابعاد مختلف بلایای طبیعی و حقوق افراد متاثر از آن ,عام الشمول و الزام آور نیز باشد, کاملا احساس می شود. کمیسیون حقوق بین الملل, در سال ۲۰۰۷کار بر روی پیش نویستتی در این زمینه, با عنوان حمایت از افراد در بلایا را آغاز کرد که تاکنون ۲۱ماده از آن تدوین شده است.

کلیدواژه ها:

حقوق بین الملل ، بلایای طبیعی ، پیشگیری ، زلزله