دیپلماسی دفاعی جمهوری اسلامی ایران، با تاکید بر فناوری های نوین (مطالعه موردی پهپاد)

دیپلماسی دفاعی مجموعه ای از فعالیت هاست که عمدتا توسط نمایندگان وزارت دفاع و همچنین سایر نهادهای دولتی ، مبتنی بر استفاده از مذاکرات و سایر ابزارهای دیپلماتیک با هدف پیگیری منافع سیاست خارجی دولت در حوزه سیاست امنیتی و دفاعی انجام می شود. متغیر قدرت به عنوان نقطه کانونی دیپلماسی دفاعی محسوب می شود و ارتقای توانمندی ها و آمادگی های دفاعی یک عامل مهم در توازن قدرت است که در استراتژی معاصر از آن به بازدارندگی تعبیر می شود. سوال اصلی پژوهش حاضر این است که باتوجه به تحریم های نظامی و تهدیدات موجود در منطقه ، جایگاه و عملکرد ”پرنده هدایت پذیر از دور” (پهپاد) در دیپلماسی دفاعی جمهور ی اسلامی ایران چیست ؟ دیپلماسی دفاعی در جهت پیشبرد اهداف و سیاست های جمهوری اسلامی ایران ، با اعتمادسازی ، تنش زدایی ، امنیت سازی و تولید قدرت برای مقابله با تهدیدهای نظامی منطقه ای ، فرامنطقه ای به بومی سازی و افزایش توان دفاعی با راهبرد بازدارندگی براساس دستیابی به فناوری های نوین ”پهپاد” روی آورده است . روش این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی است و مطالب مندرج در آن ازطریق روش کتابخانه ای جمع آوری شده است .

کلیدواژه ها:

دیپلماسی دفاعی ، بازدارندگی ، ”پرنده هدایت پذیر از دور” (پهپاد) ، جنگ نامتقارن.