طراحی سیستم ارتباطی مغز با رایانه با استفاده از مدل یادگیری عاطفی مورن

مطالعات زیادی در طی دو دهه اخیر نشان داده است که افراد می توانند از سیگنال های مغز خود برای انتقال تمایلات و اهداف خود به رایانه هاز طریق واسط های مغز و رایانه استفاده نمایند. این ابزارها از طریق ثبت سیگنال های مغز و ترجمه آنها به دستورات کنترلی عمل می نمایند. این تکنولوژی می تواند توسط افرادی که از معلولیت شدید بدنی رنج می برند و نمی توانند به صورت طبیعی از عضلات خود استفاده نمایند مورد استفاده قرار گیرد. دو مساله اساسی در استفاده از این تکنولوژی جدید به عنوان یک ابزار عمومی عبارتند از : نیاز اساسی به تجزیه و تحلیل دقیق این سیگنال ها جهت شناسایی بهترین و مفید ترین ویژگی هایی که برای برقراری ارتباط موثر می باشد و همچنین شناسائی اختلال هایی که هنگام تهیه این سیگنال ها رخ میدهد، به این اختلالها اصطلاحا آرتیفکت گفته می شود. در این مطالعه الگوریتم ژنتیک برای انتخاب بهترین ویژگیها و آنالیز اجزاء مستقل برای حذف آرتیفکت ها به عنوان روش های جدید در سیستم های واسط بین مغز و رایانه ارائه شده اند. بعد از حذف آرتیفکت های موجود و استخراج ویژگی های مناسب با استفاده از مدل یادگیری عاطفی مورن فعالیت های ذهنی فرد دسته بندی شده ، و مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج بدست آمده با نتایج حاصل از به کارگیری شبکه های عصبی پرسپترون، شبکه های عصبی احتمالاتی و ماشین بردار پشتیبان گردید.

کلیدواژه ها:

الکتروانسفالوگرافی (EEG) ، سیستم ارتباطی مغز با رایانه (BCI) ، مدل یادگیری عاطفی مورن ، الگوریتم ژنتیک ، آنالیز اجزاء مستقل (ICA) و آرتفیکت