مقایسه دو روش تمرینی هوازی مداوم شدید و تناوبی شدید بر برخی از فاکتورهای فیزیولوژیکی بازیکنان فوتبال

فوتبال دارای نیازهای فیزیولوژیکی خاص خود است بنابراین هدف از این پژوهش مقایسه دو روش تمرینی هوازی مداوم شدید و تناوبی شدید بر برخی از فاکتورهای فیزیولوژیکی بازیکنان فوتبال است . بدین منظور از بین بازیکنان فوتبال جوان شهر همدان ۴۵ نفر انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه ۱۵ نفره گروه تمرین هوازی مداوم شدید (سه جلسه در هفته ، با شدت ۹۵-۹۰ درصد حداکثر ضربان قلب )، برنامه تناوبی شدید (سه روز در هفته ، ۳۰ دقیقه تمرین شدید، ۳۰ دقیقه استراحت ) و گروه کنترل تقسیم شدند. فاکتورهای فیزیولوژیکی شامل حداکثر اکسیژن مصرفی ، ضربان قلب ، و فشارخون در ابتدا و پس از پایان ۶ هفته تمرینات ورزشی از همه شرکت کنندگان اندازهگیری شد. دادهها توسط آزمون تی وابسته و تی مستقل با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ در سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ آنالیز شدند. نتایج نشان داد که هر دو تمرینات هوازی مداوم شدید و تناوبی شدید باعث بهبود معنی دار فاکتورهای فیزیولوژیکی شدهاند اما این بهبود با تمرینات هوازی مداوم شدید بیشتر و معنی دارتر بود. از این پژوهش این گونه نتیجه گیری می شود که بین دو شیوه تمرینی (هوازی مداوم شدید و تناوبی شدید) بر برخی از شاخص های فیزیولوژیکی تاثیر متفاوتی وجود دارد زیرا این دو شیوه تمرینی با اندازهگیری و تحلیل متفاوتی از سیستم های بدنی همراه هستند.

کلیدواژه ها:

اکسیژن مصرفی بیشینه ، max۲VO ، ضربان قلب ، فشارخون ، تمرین هوازی تداومی شدید ، تمرین تناوبی شدید