حوادث و خطرات ورزشی در بستر مسئولیت حقوق کیفری

جرم انگاری حوادث ورزشی نخستین بار در سال ۱۳۵۲ با شرط حوادث ناشی از عملیات ورزشی منجر به نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد، جرم محسوب نمی شود، صورت گرفت . این مقرره در قوانین بعدی نیز با تغییراتی اندک تکرار شد. هدف از این پژوهش مصلحت اجتماعی ، رضایت زیاندیده و توجه به جایگاه مهم ورزش و جلوگیری ازسوءاستفاده هاوایجاد امنیت وحفظ نشات وسلامتی در ورزش می باشد. این پژوهش به صورت فیش برداری و روش کتابخانه ای و تحلیلی - توصیفی به تحریر درآمده است . بر اساس یافته های صورت گرفته ، ورزش یک تاکید دینی ، اخلاقی و اجتماعی است و مرتکب جرم در ورزش شخص ورزشکار است و عمل ورزشی ، آن گروه از اقداماتی است که در چارچوب یک ورزش انجام می گیرد لذا هم ورزشکار نیازمند حمایت است هم شخص آسیب دیده. در نتیجه شرط اصلی برخورداری از معافیت کیفری ، التزام به مقررات مربوط به ورزش موردنظر است که بارزترین آنها مقررات مربوط به خطاهای ورزشی است . هم چنین ورزشکار نمی تواند از اجازه قانون جهت ایراد صدمات عمدی به دیگران سوءاستفاده نماید عدم مسئولیت ورزشکار، محدود به زمان ورزش بوده و هم چنین ورزش مزبور نباید برخلاف موازین شرعی .باشد

کلیدواژه ها:

مسئولیت کیفری ، مسئولیت ، خطای ورزشی ، حوادث ورزش