بررسی کمی و کیفی فضای سبز شهری با استفاده از تصاویر ماهواره ای کوئیک برد (مطالعه موردی: منطقه یک شهرداری شهرکرد)

رشد روزافزون جمعیت شهری، تغییرات اقلیمی، رشد صنعت و در پی آن آلودگی های محیط زیستی سبب شده است که توجه به فضای سبز، با توجه به نقش آن در کاهش آلودگی ها و همچنین تعدیل آب و هوا، بیش از پیش مورد توجه مدیران و برنامه ریزان شهری قرار گیرد. در این مطالعه، با استفاده از سنجش از دور، سامانه اطلاعات جغرافیایی و عملیات میدانی به بررسی کمیت و کیفیت فضای سبز شهری در سطح منطقه یک شهرداری شهرکرد پرداخته شده است. بدین منظور از تصاویر ماهواره ای QuickBird استفاده و سرانه ی فضای سبز و نحوه ی پراکنش فضاهای سبز در سطح منطقه یک این شهر، مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. طبقه بندی تصاویر با استفاده از خوارزمیک حداکثر احتمال شاخص  NDVI انجام و کاربری های مختلف در سطح منطقه تفکیک شدند. برای بررسی میزان صحت طبقه بندی، از نقشه ی واقعیت زمینی که با استفاده از ثبت نقاط با GPS تهیه شده بود، استفاده شد. بر اساس نتایج جدول خطا، صحت کلی ۹۱% و ضریب کاپا ۸۵/. به دست آمد. سرانه ی کل فضای سبز (فضاهای سبز عمومی و غیرعمومی) و سرانه پارک برای هر نفر، به ترتیب برابر با ۸۷/۱۳ و ۱۸/۱۲ مترمربع به دست آمد. همچنین نتایج نشان داد که پراکنش فضاهای سبز از الگوی خاصی پیروی نمی کند اما در تمامی سطح منطقه به صورت عادلانه توزیع شده اند. در نهایت با تشخیص نقاط خالی از فضای سبز و بدون کاربری مسکونی، مکان های مناسب برای احداث فضای سبز و جبران کمبود سرانه پارک پیشنهاد شد.

کلیدواژه ها:

سنجش از دور ، تصاویر ماهواره ای QuickBird ، سامانه اطلاعات جغرافیایی ، صحت کلی ، سرانه فضای سبز