بررسی لفاف های هیدروکلوئیدی پلی ساکاریدی و پروتئینی خوراکی دربهبود چسبندگی و جذب روغن فرآورده ی میگوی سوخاری

سرخ کردن یک روش اشپزی میب اشد که طعم بافت ظاهر موادغذایی را بهتر می کند فراورده های سرخ شده درحالت کلی پرطرفدار میب اشد باتوجه به افزایش روزافزون مصرف غذاهای سرخ شده سیب زمینی سرخ شده مرغ سرخ شده سبزیجات و ... درکشورهای صنعتی و پیشرفته و باتوجه به میزان روغن این غذاها که میتواند موجب بروز بیماریهای ازقبیل چاقی فشارخون بالا و کلسترول گردد بهداشت جهانی و توصیه های پزشکی تاکید برکاهش میزان چربی دررژیم غذایی دارد اهمیت گسترش تولید غذاهای سالم که دارای مقدایر چربی کمتری باشند یکی ازموضوعات مهم درتحقیقات اخیر بوده است ترکیبات مختلفی جهت کاهش چربی جذب شده توس طموادغذایی سرخ شده بررسی شده اند درمیان این ترکیبات هیدروکلویید ها نقش برجسته ای دارند دوروش اصلی برای استفاده ازهیدروکلوییدها درموادسرخ شده وجود دارد : یک محلول آبی می باشد که بطور عمومی یک پوشش خوراکی برروی موادی که قرار است سرخ شوند ایجاد می کند به عنوان مواد تشکیل دهنده خمیر درغذاهای تهیه شده ازخمیر می باشد نقش هیدروکلوئیدها درخمیرها تنها کاهش جذب روغن نمی باشد.

کلیدواژه ها:

فرآورده سوخاری و هیدروکلوئید و میگو و پلی ساکارید ، کاهش جذب روغن ، چسبندگی