مقایسه موفقیت در بارداری در زنان با پاسخ دهی ضعیف تخمدان تحت تحریک مضاعف تخمدان یا دو تحریک متوالی معمولی: یک مطالعه گذشته نگر

مقدمه: در برخی از موارد بیماران نازا مبتلا به پاسخ ضعیف تخمدان هستند، بنابراین نیاز است تا با تحریک مناسب، تعداد تخمک­ های مناسب به دست آید. تعداد تخمک­ های به دست آمده ارتباط مستقیمی با موفقیت باروری دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش تحریک مضاعف و دو تحریک متوالی معمولی و ارتباط آن­ها با پیامد­های بارداری انجام گرفت.روش کار: این مطالعه هم گروهی گذشته نگر در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در بیمارستان شریعتی تهران انجام شد. در مجموع ۱۴۰ زن با پاسخ دهی ضعیف تخمدان بر اساس معیارهای Bologna و تحت پانکچر تخمک برای لقاح آزمایشگاهی انتخاب شدند. از این میان، ۷۰ بیمار با تحریک مضاعف و ۷۰ بیمار با دو تحریک متوالی معمولی پس از انتقال جنین از نظر نرخ حاملگی بالینی و میزان تولد زنده تجمعی مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل­ داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۴) و آزمون تی تست، من ویتنی و کای دو انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد.یافته­ ها: بر اساس نتایج، اگرچه درصد بارداری بالینی (۲۸/۰=p) و تولد زنده (۵/۰=p) در گروه تحت تحریک مضاعف بیشتر بود، با این حال ارتباط معناداری بین آن­ها مشاهده نگردید. همچنین تعداد اووسیت­های MII و فولیکول­ های بیشتر از ۱۴ میلی متر و تعداد جنین­ های فریز شده در گروه تحت تحریک مضاعف در مقایسه با گروه دیگر بیشتر بود که از نظر آماری معنادار بود (۰۵/۰>p).نتیجه­ گیری: تحریک مضاعف در مقایسه با تحریک متوالی معمولی هیچ گونه برتری در پیامد­های بارداری از جمله بارداری شیمیایی و بالینی نداشت. با این حال می­تواند باعث افزایش به دست آوردن تعداد تخمک ­های MII، فولیکول­ های با سایز بیشتر از ۱۴ میلی متر و تعداد جنین ­های فریز شده گردد.

کلیدواژه ها:

پاسخ ضعیف تخمدان ، پیامد­های بارداری ، تحریک تخمدان ، لقاح آزمایشگاهی