اثربخشی طرحواره درمانی بر استرس ادراک شده و تصویر بدنی دانش آموزان دختر پایه نهم دارای اضافه وزن شهر زابل

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرحواره درمانی بر استرس ادراک شده و تصویر بدنی دانش آموزان دختر پایه نهم دارای اضافه وزن شهر زابل بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه مورد نظر شامل دانش آموزان دختر پایه نهم شهر زابل در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که بر اساس گزارش حوزه ورزش و سلامت دارای اضافه وزن بودند . ۳۰ نفر از افراد مورد مطالعه برای نمونه و به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این تعداد افراد به صورت تصادفی در دو گروه گواه (۱۵ نفر) و آزمایش (۱۵ نفر) قرار گرفتند. دانش آموزان گروه آزمایش، جلسات آموزشی؛ آموزش طرحواره درمانی را هفته ای یک بار، توسط محقق دریافت کردند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش شامل: استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳)، پرسشنامه تصویر بدنی فیشر (۱۹۷۰) و پکیج آموزشی طرحواره درمانی اقتباس از یانگ و همکارن، ترجمه حمیدپور و اندوز (۱۳۸۹) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از کوواریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد، طرحواره درمانی بر استرس ادراک شده و تصویر بدنی دانش آموزان تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

استرس ادراک شده ، تصویر بدنی ، طرحواره درمانی.