تبیین هوش اخلاقی و فرهنگی بر میزان یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی

پژوهش حاضر به بررسی و تبیین دو مفهوم هوش فرهنگی و هوش اخلاقی و تعاملاتی که بین آن دو بوده است. در این راستا، دو هدف اصلی دارد. اولین مورد بررسی دانش CQ و هوش اخلاقی در بخش آموزش در مدارس ابتدایی است. دوم کمک به افزایش دانش در مورد فرآیندی است که از طریق آن می توان CQ و هوش اخلاقی را توسعه داد. روش پژوهش: پژوهش حاضر به صورت مروری روایتی و با استفاده از مقالات و کتاب های مرتبط با موضوع و جستجو در پایگاه های : Google Scholar PubMed,، ScienceDirect ,Web of Science, Scopus SID, و Magiran می باشد. برای جستجو از کلید واژه هایی شامل: هوش اخلاقی، هوش فرهنگی، هوش ارتباطی، منابع دانش، یادگیری، دانش آموزان ابتدایی، Moral intelligence, cultural intelligence, knowledge sources, communication intelligence, learning, elementary students استفاده شد. به منظور بازیابی مرتبط ترین منابع با موضوع پژوهش استفاده گردید. در این پژوهش ۵۰ مقاله که مورد بررسی قرار گرفته بود ۱۰ مقاله پس از بررسی عنوان از پژوهش حذف گردید و از ۴۰ مقاله باقی ماند ۳۶ مقاله در مرحله بررسی چکیده حذف گردید. به دلیل مطالعات کم در حوزه هوش فرهنگی + دانش آموزان ابتدایی و هوش اخلاقی+ دانش آموزان ابتدایی ۴ مقاله در پژوهش حاضر مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش: نتایج حاصل نشان داد که هوش فرهنگی در مدارس، نقش معلمان، برنامه درسی پنهان و قصه گویی در تقویت یادگیری هوش فرهنگی و هوش اخلاقی می شود. نتیجه گیری با تقویت هوش فرهنگی و اخلاقی از طریق برنامه آموزش رسمی و غیر رسمی در سطح مدارس ابتدایی میتوان گامی مهم در عرصه فرایند توسعه و تقویت فرهنگی و اخلاقی جامعه برداشت.

کلیدواژه ها:

هوش اخلاقی ، هوش فرهنگی ، هوش ارتباطی ، منابع دانش ، یادگیری ، دانش آموزان ابتدایی