ارزیابی آپوپتوز و میزان تولید گونه های فعال اکسیژن در سلول های سرطانی و نرمال تیمار شده با نانو ذرات فیبروئین ابریشم حاوی دوکسوروبیسین در شرایط in vitro

سال انتشار: 780
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: انگلیسی
مشاهده: 38

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JKH-17-2_006

تاریخ نمایه سازی: 23 مرداد 1403

چکیده مقاله:

مقدمه: سرطان سینه شایع ترین بدخیمی نئوپلاستیک زنان در دنیاست. استفاده از نانو حامل های دارویی زیست تخریب پذیر و زیست سازگار، با افزایش حلالیت و اثرپذیری دارو، می توانند منجر به بهبود موثرترین روش درمان سرطان ها، یعنی شیمی درمانی، شوند. هدف از این مطالعه تعیین ماهیت ضد سرطانی نانو داروی فیبروئین ابریشم حاوی دوکسوروبیسین سنتز شده بر رده های سلولی, MCF۷ HFF و تعیین دوز موثر جهت حذف سلول های سرطانی و ارزیابی میزان سطح سلولی ROS و آپوپتوز در رده های سلولی مورد بررسی است.مواد و روش ها: در این مطالعه، نانو ذرات فیبروئین ابریشم حاوی داروی دوکوسوربیسین سنتز و با روش های دستگاهی مشخصه یابی شدند. سلول های نرمال و سرطانی HFF و MCF۷ با غلظت های مختلف نانودراوی طراحی شده در بازه های زمانی ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت تیمار شدند. پس از طی زمان های فوق، جهت بررسی میزان فعالیت حیاتی سلولها از روشMTT و برای تعیین میزان آپوپتوز از کیتV-FITC/PI Annexin و دستگاه فلوسایتومتری استفاده شد. داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS و با ا استفاده از آنالیز ANOVA یک طرفه تجزیه وتحلیل شد.نتایج: با استفاده از آزمون MTT و محاسبه درصد بقای سلولها (Viability) اثر نانو ذرات فیبروئین-دوکسوروبیسین برمهاررشد رده MCF۷ مشاهده شد. نتایج سنجش MTT نشان داد که نانوذرات فیبروئین ابریشم لوده شده با دوکسوروبیسین دارای اثر ضد سرطانی وابسته به دوز بر روی رده سلولی MCF۷ و سمیت سلولی پایین بر روی سلولهای طبیعی HFF هستند. نانوذرات فیبروئین ابریشم لوده شده با دوکسوروبیسین طراحی شده به طور معنی داری سطح گونه های اکسیژن فعال (ROS) را در رده های سلولی HFF و MCF-۷ کاهش داد. میزان آپوپتوز در MCF-۷ به میزان قابل توجهی در حضور نانوذرات فیبروئین ابریشم لوده شده با دوکسوروبیسین افزایش یافت. این داده ها نشان می دهد که این دارو در جهت مرگ سلولی از طریق مسیر آپوپتوز عمل می کند.نتیجه گیری: نانوساختار فیبروئین حاوی دوکسوروبیسین مرگ سلولی از طریق مسیرآپوپتوزعمل می نماید و میتواند بعنوان کاندیدایی جهت یافتن داروهای ضد سرطانی جدید موردتوجه قرار گیرد.مقدمه: سرطان سینه شایع ترین بدخیمی نئوپلاستیک زنان در دنیاست. استفاده از نانو حامل های دارویی زیست تخریب پذیر و زیست سازگار، با افزایش حلالیت و اثرپذیری دارو، می توانند منجر به بهبود موثرترین روش درمان سرطان ها، یعنی شیمی درمانی، شوند. هدف از این مطالعه تعیین ماهیت ضد سرطانی نانو داروی فیبروئین ابریشم حاوی دوکسوروبیسین سنتز شده بر رده های سلولی, MCF۷ HFF و تعیین دوز موثر جهت حذف سلول های سرطانی و ارزیابی میزان سطح سلولی ROS و آپوپتوز در رده های سلولی مورد بررسی است. مواد و روش ها: در این مطالعه، نانو ذرات فیبروئین ابریشم حاوی داروی دوکوسوربیسین سنتز و با روش های دستگاهی مشخصه یابی شدند. سلول های نرمال و سرطانی HFF و MCF۷ با غلظت های مختلف نانودراوی طراحی شده در بازه های زمانی ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت تیمار شدند. پس از طی زمان های فوق، جهت بررسی میزان فعالیت حیاتی سلولها از روشMTT و برای تعیین میزان آپوپتوز از کیتV-FITC/PI Annexin و دستگاه فلوسایتومتری استفاده شد. داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS و با ا استفاده از آنالیز ANOVA یک طرفه تجزیه وتحلیل شد. نتایج: با استفاده از آزمون MTT و محاسبه درصد بقای سلولها (Viability) اثر نانو ذرات فیبروئین-دوکسوروبیسین برمهاررشد رده MCF۷ مشاهده شد. نتایج سنجش MTT نشان داد که نانوذرات فیبروئین ابریشم لوده شده با دوکسوروبیسین دارای اثر ضد سرطانی وابسته به دوز بر روی رده سلولی MCF۷ و سمیت سلولی پایین بر روی سلولهای طبیعی HFF هستند. نانوذرات فیبروئین ابریشم لوده شده با دوکسوروبیسین طراحی شده به طور معنی داری سطح گونه های اکسیژن فعال (ROS) را در رده های سلولی HFF و MCF-۷ کاهش داد. میزان آپوپتوز در MCF-۷ به میزان قابل توجهی در حضور نانوذرات فیبروئین ابریشم لوده شده با دوکسوروبیسین افزایش یافت. این داده ها نشان می دهد که این دارو در جهت مرگ سلولی از طریق مسیر آپوپتوز عمل می کند. نتیجه گیری: نانوساختار فیبروئین حاوی دوکسوروبیسین مرگ سلولی از طریق مسیرآپوپتوزعمل می نماید و میتواند بعنوان کاندیدایی جهت یافتن داروهای ضد سرطانی جدید موردتوجه قرار گیرد.

نویسندگان

Armita

- گروه زیست شناسی، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران.

Farzaneh

- مرکز تحقیقات ایمونولوژی تولید مثل، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی، یزد، ایران.

Seyed Mohsen

- گروه زیست شناسی، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران.

Hadi

- گروه مهندسی پزشکی، دانشگاه میبد، میبد، ایران.