بررسی اثر بخشی دوره های آموزش سرپرستی بر اساس ویژگیهای سازمانی و ارائه راهکارهای مناسب جهت بهبود وضعیت آن (مطالعه موردی: ستاد شرکت ملی گاز ایران)

آموزش و بهسازی منابع انسانی در عصر کنونی به لحاظ شرایط خاص زمانی، در سازمانهای صنعتی و تولیدی به صورت یک امر طبیعی درآمده و همگان بر آن اتفاق نظر دارند، این مهم اصولاً در غالب برنامه های آموزشی مدون، کوتاه مدت یا دراز مدت به اجرا در می آید. منتها در طراحی و اجرای آموزشها آنچه دارای اهمیت فوق العاده است ارزیابی اثر بخشی این نوع آموزشهاست که بر اساس نتایج بدست آمده بتوان آموزشهای تکمیلی و جهت داری را طراحی کرد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثر بخشی دوره های آموزش سرپرستی ستاد شرکت ملی گاز ایارن و ارائه راهکارهای مناسب جهت بهبود وضعیت موجود آن در سال 1390 انجام شده است. طرح پژوهش توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل سرپرستان ستاد شرکت ملی گاز است. در این پژوهش ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای است که بر اسظاس مؤلفه ویژگی های سازمانی مدل انتقال آموزش هالتون تدوین شده است. داده های بدست آمده با اسظتفاده از نرم افزارspss و از طریق آزمون t تک نمونه ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

اثر بخشی ، آموزش سرپرستی ، الگوهای ارزیابی اثر بخشی ، شرکت ملی گاز