رابطه تکانشگری با حمایت اجتماعی ادراک شده و خودپنداره تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه دوم ناحیه۳ کرج

هدف از پژوهش حاضر رابطه خودپنداره تحصیلی و حمایت اجتماعی ادراک شده با تکانشگری در دانش آموزان بود. روش تحقیق از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع دوم متوسطه ناحیه ۳ آموزش پرورش هشر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود و حجم نمونه با استفاده از فرمول فیدل و تاباخنیک ۸۵ نفر در نظر گرفته شد که به منظور افزایش دقت و امکان حذف برخی از افراد بی تفاوت و یا غیر معتبر تعداد ۱۰۰ پرسشنامه به صورت در دسترس بین افراد جامعه آماری توزیع و نتایج با استفاده از آن جمع آوری گردید. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش شامل سه پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یی یسن چن (۲۰۰۴)، مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکارتن (۱۹۸۸)، مقیاس تکانشگری بارات (۲۰۰۴) (BIS-۱۱) بود. فرضیه تحقیق با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه به روش همزمان مورد بررسی قرار گرفت بررسی نتایج نشان داد خودپنداره تحصیلی و حمایت اجتماعی ادراک شده می تواند تکانشگری دانش آموزان را پیش بینی کند و با توجه به ضریب تبیین (R۲) می توان گفت که متغیرهای پیش بین می توانند۴۶ درصد از واریانس تکانشگری دانش آموزان را تبیین کننند و از بین متغیرهای پیش بین مورد ارزیابی بعد خانواده حمایت اجتماعی ادراک شده و آموزشگاهی خودپنداره تحصیلی با ضرایب منفی و بتای ۰/۳۲۶ و ۰/۳۲۱ وارد معامله رگرسیونی تکانشگری شدند (pv<۰/۰۱). در نتیجه هر چه دانش آموزان از حمایت اجتماعی بیشتری در بعد خانواده و همچنین میزان خودپنداره آموزشگاهی مناسب تری برخوردار باشند، میزان تکانشگری کمتری خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

حمایت اجتماعی ادراک شدنه ، خودپنداره تحصیلی ، تکانشگری