پیش بینی دلزدگی زناشویی براساس طرحواره عشق، بدکارکردی جنسی و تمایزیافتگی خود

زمینه و هدف : پژوهش حاضر با هدف پیش بینی دلزدگی زناشویی براساس طرحواره عشق، بدکارکردی جنسی و تمایز یافتگی خود در زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شیراز انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی است که به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش ۱۳۵۰ نفر از زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز بود که به دلزدگی زناشویی مبتلا بودند. حجم نمونه براساس جدول مورگان ۳۱۴ نفر انتخاب شد. با توجه به شرایط خاص این جامعه و دشواری سایر روش ها برای نمونه گیری از این جامعه، و سهولتی که روش نمونه گیری در دسترس برای دستیابی به نمونه ایجاد می کند، این روش انتخاب گردید. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های دلزدگی زناشویی (پاینز، ۱۹۹۶)، باورهای بد کارکردی جنسی (نوبره، پینتو و گویا، ۲۰۰۶)، پرسشنامه تمیاز یافتگی خود (اسکرون و فریدلندر، ۱۹۹۸) و مقیاس طرحواره عشق (سینگلیز و همکاران، ۱۹۹۵) استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل داده های پژوهش حاضر در سطح آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و ... ) و در سطح آمار استنباطی برای آزمون فرضیه های تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین طرحواره عشق، تمیاز یافتگی، بدکارکردی جنسی و دلزدگی زناشویی رابطه معناداری وجود دارد. مشخص گردید که تمایز یافتگی خود با ضریب بتای ۰/۲۶۳- و سطح معناداری ۰/۰۰۰ و طرحواره عشق با ضریب بتای ۴۶%- و سطح معماداری ۸۸% تاثیر منفی و معناداری بر دلزدگی زناشویی زوجین شهر شیراز دارد. از این رو می توان بیان کرد که دلزدگی زناشویی براساس تمایزیافتگی خود و طرحواره عشق قابل پیش بینی می باشد. همچنین مشخص گردید که بدکاری جنسی با ضریب بتای ۶۵۵% و سطح معناداری ۰/۰۰۰ تاثیر مثبت و معناداری بر دلزدگی زناشویی زوجین شهر شیراز دارد. از این رو می توان بیان کرد که دلزدگی زناشویی براساس بدکارکردی جنسی قابل پیش بینی می باشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق، لازم است متخصصان ازدواج به منظور کاهش دلزدگی زناشویی، به شناسایی انواع طرحواره عشق بین زوجین، آموزش تمیازیافتگی خود و درمان بدکارکردی جنسی بین زوجین اقدام کنند.

کلیدواژه ها:

دلزدگی زناشویی ، طرحواره عشق ، تمایزیافتگی خود ، بدکارکردی جنسی