مقایسه کیفیت زندگی و شادکامی در دانش آموزان با تاب آوری بالا و پایین

پژوهش حاضر با هدف مقایسه کیفیت زندگی و شادکامی در دانش آموزان با تاب آوری بالا و پایین انجام شد. جامعه پژوهش را دانش آموزان شاغل به تحصیل دختر در پایه یازدهم ناحیه ۱و ۲و ۳کرمانشاه را تشکیل دادند که در سال تحصیلی ۴۰۲-۴۰۳ مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه تعداد ۳۶۹ دانش آمور ( ۲۰۳ دانش آموز با تاب آوری بالا و ۱۶۶ دانش آموز با تاب آوری پایین) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و با استفادهاز پرسشنامه تاب آوری (RISK-DC) ، کیفیت زندگی (QLQ) و شادکامی آکسفورد (OHQ) مورد آزمون قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده در دو سطح آمار توصیفی (شاخص های گرایش مرکزی و شاخص های پراکندگی) و آمار استنباطی ( تحلیل واریانس چند متغیره) مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین دانش آموزان با تاب آوری بالا و دانش آموزان با تاب آوری پایین در کیفیت زندگی کلی و ابعاد سلامت روانشناختی و روابط اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد و بین دو گروه در ابعاد سلامت جسمانی و سلامت محیط روابط تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد که بین دانش آموزان با تاب آوری بالا و دانش آموزان با تاب آوری پایین در شادکامی کلی و ابعاد خودپنداره ، رضایت از زندگی، خودکارآمدی و امیدواری تفاوت معناداری وجود دارد و بین ابعاد آمادگی روانی، خلق مثبت و احساس زیباشناختی بین دو گروه تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، کیفیت زندگی ، شادکامی