بهینه سازی کشت بافت ملج

گونه ملج Ulmus glabra یکی از گونه های با ارزش جنگلی است که در دهه های اخیر با هجوم بیماری مرگ هلندی درختان نارون در معرض خطر انقراض قرار گرفته است. بهینه سازی کشت بافت این گیاه لازمه اصلاح به روش مهندسی ژنتیک به عنوان آخرین و بهترین راهکار می باشد. در این تحقیق تاثیر محیط های کشت و هورمونهای رشد بر روی ریزازدیادی این گیاه بررسی شد. ریزنمونه از جوانه های جانبی و یا انتهایی تهیه گردید. در مرحله ضدعفونی توسط پرسیدین 0.1 درصد میزان آلودگی قارچی به حدود 9 درصد کاهش یافت. محیط WPM و هورمون BAP جهت مرحله استقرار استفاده شد. در مرحله ریزازدیادی تیمارهای مختلف با استفاده از دو محیط WPM و MS و هورمونهای TDZ ‚Topolin ‚BAP با سطوح مختلف تهیه شد. در مقایسه اثر دو محیط کشت WPM و MS حاوی BAP mg/l 0.4 مشخص شد محیط WPM تاثیر چندانی بر روی ریزازدیادی ندارد. نتایج نشان داد محیط MS حاوی mg/l Topolin 0.3 و mg/l TDZ 0.05 بیشترین تاثیر را بر روی مولفه های ریزازدیادی داشت.

کلیدواژه ها:

ملج ، مرگ هلندی نارون ، کشت بافت ، ریزازدیادی