تغییرات سرعت راه رفتن و تعادل سالمندان دارای دمانس پس از مداخلهی شش هفته ای تمرین های فرانکل و کاوتورن کوکسی

سالمندی دوره ای که علاوه بر افت تدریجی در ساختارها و عملکردهای فیزیولوژیکی، فرد دچار کاهش قابل توجهی در مهارت های مختلف می شود. هدف از مطالعه حاضر برسی تغییرات سرعت راه رفتن و تعادل سالمندان دارای دمانس پس از مداخله ی شش هفته ای تمرین های فرانکل و کاورتون کوکسی می باشد. این پژوهش، نیمه تجربی و نمونه آماری شامل ۲۴ مرد سالمند دارای عارضه دمانس، ساکن در مرکز نگهداری سالمندان توحید گلمگان مشهد، که به صورت هدفمند براساس آزمون مختصر وضعیت ذهنی (MMSE) ، در دو گروه، تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی، تمرینات منتخب کاوتورنکوکسی و فرانکل راانجام داده و گروه کنترل در این مدت تمرینات خاصی را انجام نداده اند. جهت ارزیابی تعادل از آزمون پیشرفته فولرتون و سرعت راهرفتن از آزمون ۱۰ متر راه رفتن استفاده شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون شاپیروویلک، برای ارزیابی اثربخشی تمرینات از تحلیل کوواریانس و T در سطح معناداری P≤۰/۰۵ استفاده شد. نتایج آزمون تی زوجی حاکی از این است که نمرات آزمون تعادل پیشرفته فولرتون ( ۰۰۱ / ۰ = P ) و سرعت راه رفتن( ۰۰۱ / ۰ = P ) گروه تجربی بعد از انجام برنامه تمرینی بهبود یافته بود، در حالی که این نمرات در گروه کنترل بهبودی را نشان نداد . همچنین نتایج آزمون تحلیل کوواریانس در مرحله پیش آزمون تفاوت معنی داری را بین گروه ها نشان نداد، اما در مرحله پس آزمون، نمرات گروه آزمایش به طور معنی داری افزایش یافت. توصیه می شود جهت پیشگیری از زوال عقل، از مزایای این تمرینات استفاده، و در برنامه های مراقبت از سالمند گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

تمرینات کاوتورن کوکسی ، تمرینات فرانکل ، تعادل ، سرعت راه رفتن ، سالمند ، دمانس