بررسی عوامل تشویق در قالب بستر رفاهی در جهت افزایش سطح بهره وری کارکنان دولت

بهره وری نیروی کار عبارت است از نسبت خروجی کالا یا خدمات معین و یا ارزش پولی آنها به کار ورودی یا میزان کاری که برای تولید آن محصولاتبه کار گرفته شده است. از آنجا که شرط بقای سازمان ها در محیط رقابتی، ارتقای بهره وری است، و آنچه که در بهبود بهره وری تاثیر بسزایی دارد،نقش سازمان، ساختار و سازماندهی آن می باشد و ساختار سازمان نیز تصریح می نماید که وظایف چگونه تعیین شوند و سازوکارهای هماهنگی رسمی والگوی تعاملی سازمانی که باید رعایت شوند. هدف از این پژوهش بررسی عوامل تشویق در قالب بستر رفاهی در جهت افزایش سطح بهره وری کارکناندولت می باشد. پژوهش حاضر از نظر روش، از نوع توصیفی تحلیلی و از نظر روش گردآوری اطلاعات میدانی و پیمایشی است. جامعه آماری کارکنان دولتکه تعداد ۱۹۷ نفر به عنوان نمونه گیری در دسترسی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه بهره وری کارکنان (هرسی و گلداسمیت، ۱۹۸۰) و پرسشنامهرفاه کارکنان (آبتین، ۱۳۹۱) استفاده شده است.برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و Amos استفاده شد. نتایج حاکی از این است که رفاهکارکنان بر میزان بهره وری کارکنان تاثیر دارد هم چنین رفاه مادی، رفاه اجتماعی و رفاه جسمانی بر میزان بهره وری کارکنان تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

رفاه ، بهره وری ، کارکنان دولت