پتانسیل درمانی گیرنده های دوپامین :D۲ بررسی آنالوگهای MCP و توسعه داروهای جدید برای درمان اختلالات گوارشی و عصبی با بهره گیری از غربالگری فارماکوفوری

متوکلوپرامید، یک داروی استفاده شده در درمان اختلالات گوارشی، اثرات خود را از طریق مسدود کردن گیرنده های دوپامین D۲ در ناحیه محرک گیرنده شیمیایی (CTZ) اعمال میکند. این گیرنده ها، که به ویژه در سیستم عصبی مرکزی یافت میشوند، نقش مهمی در کنترل حرکتی و عملکردهای شناختی ایفا میکنند. متوکلوپرامید، علاوه بر اثرات ضد استفراغ، اثرات جانبی مثبتی بر بیماریهای مرتبط با دوپامین نظیر بیماری پارکینسون دارد. با این حال، محدودیتها و عوارض جانبی احتمالی مثل دیسکینزی دیررس نیازمند به بهبود داروها هستند. این مقاله تحقیقات جدیدی را بر روی آنالوگهای متوکلوپرامید با هدف بهبود درمان اختالالت گوارشی و عصبی ارائه میدهد. از روشهای پیشرفته فارماکوفوری برای بررسی ۸۱ آنالوگ جدید استفاده شدهاست. این تحقیق به شناسایی ۳۸ ترکیب اکتیو با خصوصیات فارماکولوژیکی مطلوب که میتوانند اثرات مثبت متوکلوپرامید را تقویت کرده و قدرت مهاری بیشتری نسبت به گیرنده های دوپامین D۲ ارائه دهند، منجر شدهاست. تحقیقات مکمل در این زمینه میتواند به توسعه داروهای جدید و بهبود گزینه های درمانی برای اختلالات گوارشی و عصبی کمک کند. این روند، با استفاده از مدلهای پیشرفته فارماکوفوری و ابزارهای نوین، به نوآوری در زمینه فناوریهای داروئی و بهبود کارآیی درمانهای داروئی منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مدلهای پیشرفته فارماکوفوری ، گیرنده های دوپامینD۲ ، اختلالات گوارشی ، آنالوگهای متوکلوپرامید