تبیین ضرورت پیش بینی و بهره مندی ازسایت های اسکان موقت پس از بحران

بحران، علمی کاربردی است که به وسیله مشاهده سیستماتی ک بحرانها و تجزیه و تحلیل آنها، در جستجوی یافتن ابزاری است که به وسیله آن بتوان از بروز بحران ها پیشگیری و یا در صورت بروز، در راستای کاهش اثرات آن، به امداد رسانی وسیع و بهبود اوضاع اقدام نمود. همه ساله در نقاط مختلف کره زمین، افراد زیادی بر اثر وقوع سوانح طبیعی نظیر زلزله و سیل، جان و کاشانه خود را از دست می دهند. مردم پس از سانحه بیخانمان می شوند و نه فقط بیساختمان، این به آن معنا است که خانوار در اثر وقوع یک سانحه هستی و اندوخته ی مادی و معنوی سالیان خود را به یکباره نابود شده می بیند. لذا جستجوی شیوه های سریع و مناسب اسکان در شرای ط اضطرار و موقت ب ه یکی ا ز مهمترین مراحل بازسازی مبدل می گردد اصلی ترین نیاز آسیبدیدگان ناشی از بحران داشتن سرپناه و رساندن خدمات امداد و نجات در سریع ترین زمان ممکن است .اقامت موقت تمام یا بخشی از شهروندان در خارج از محیط سکونت دائمی شان به دلیل بروز بحران، یکی از موارد مهم دربرنامه ریزی و مدیریت بحران است که تحت عنوان اسکان موقت از آن یاد می شود. روش تحقیق حاضر به صورت توصیفی تحلیلی مبتنی بر یافته های سایر محققین می باشد، هدف این پژوهش تبیین مفهوم ضرورت پیش بینی ایجاد سایتهای اسکان موقت شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

مخاطرات محیطی ، زلزله ، روش های اسکان موقت ، مدیریت بحران