مروری بر بررسی خصوصیات فیتوشیمیایی، فارماکولوژیک و کاربرد گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum- graecum L)

گیاهان دارویی و استفاده از آن ها ارزش و اهمیت خاصی در درمان و پیشگیری از بیماری ها دارند. به طوری که همین موضوع سبب شده است هر ساله تعداد زیادی از کشاورزان به سمت تولید و کاشت گیاهان دارویی روی بیاورند. هر چند با ظهور داروهای شیمیایی نقش و اهمیت گیاهان دارویی در سلامت بشر در معرض فراموشی قرار گرفته است اما در این میان گیاه دارویی شنبلیله از جمله گیاهانی است که دارای خاصیت درمانی بسیار عالی در معالجه ی بیماری های مزمن انسان می باشد، که دارای پراکنش فوق العاده ای است. شنبلیله یک گیاه علفی یک ساله است که دارای برگ های سبز، گل های سفید کوچک و غلاف هایی است که حاوی دانه های کوچک و قهوه ای طلایی می باشد. در طب سنتی مصارف زیادی برای این گیاه ذکر شده است. از این گیاه برای کمک به هضم غذا و افزایش سوخت و ساز و تقویت عمومی بدن استفاده شده است. این گیاه به سبب تولید آلکالوئیدهای دارویی، ساپوژنین ها و ترکیبات استروئیدی در گروه مهم ترین گیاهان دارویی جهان قرار دارد. تریگونلین اسید نیکوتینیک ها از جمله مهم ترین ترکیبات موجود در گیاه شنبلیله به شمار می روند که در کاهش کلسترول خون و درمان دیابت بسیار موثر می باشند. مطالعات زیادی بر روی اثرات درمانی و شناسایی ترکیبات شیمیایی این گیاه صورت گرفته است. در این مقاله مهم ترین اثرات بیولوژیک و ترکیبات گزارش شده از بذر گیاه شنبلیله را مرور کرده و کاربردهای درمانی آن را بررسی می نماییم . مطالعات زیادی بر روی اثرات درمانی و شناسایی ترکیبات شیمیایی این گیاه صورت گرفته است. در این مقاله مهم ترین اثرات فارماکولوژیک و خصوصیات فیتوشیمیایی ترکیبات گزارش شده از گیاه شنبلیله مرور و گزارش شده است.

کلیدواژه ها:

شنبلیله ، خصوصیات فیتوشیمیایی ، فارماکولوژیک ، کاربرد گیاه دارویی