جایگاه توانمندسازی شهروندان در بهبود کیفیت محیط زیست شهری با تاکید بر مولفه های توسعه پایدار (مطالعه موردی: شهر پاوه)

این پژوهش با هدف بررسی زمینه های توانمندسازی شهروندان شهر پاوه در بهبود کیفیت محیط زیست شهری (با تاکید بر مولفه های توسعه پایدار) انجام شد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد بالای ۱۵ سال جمعیت شهر پاوه می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۲۸۰ نفر برآورد گردید. روش نمونه گیری به روش خوشه ای تعیین گردید. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن به روش تعیین عاملی تایید شد. پایایی پرسشنامه نیز با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه ۰/۹۳ تعیین شد. داده ها با استفاده از نرم افزارهای Lisrel۸.۸۰، Spss۲۰ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد رابطه بین توانمندسازی و عملکرد شهروندان جهت بهبود محیط زیست شهر با مقدار همبستگی (۰/۵۴۹) معنادار بدست آمد. شدت همبستگی بالاتر از حد متوسط بوده، نوع رابطه مستقیم و مثبت می باشد. از میان عوامل توانمندسازی، عامل اجتماعی با مقدار همبستگی (۰/۶۱۰) بیشترین همبستگی با عملکرد شهروندان داشته، نوع رابطه مستقیم و معنادار بوده است. در بین تمام مولفه های توانمندسازی، احساس معناداری با میانگین عددی ۴/۴۴ در محدوده توانمندی زیاد، مولفه برگزاری جشنواره و نمایشگاه با میانگین عددی ۲/۷۰ در حد توانمندی کم می باشد.