تطبیق اقلیم و معماری بر اساس شاخص های زیست اقلیمی نمونه موردی: شهر مهدیشهر

امروزه بررسی داده های هواشناسی و استفاده از آن ها در برنامه ریزی به منظور توسعه مراکز سکونتگاهی اهمیت بسیاری دارد. وضعیت اقلیمی در آسایش فرد در واحدهای مسکونی و معماری فضاها و کالبد شهری نقش موثری دارد. پارامترهایی نظیر بارندگی، رطوبت، تابش آفتاب، روزهای یخبندان در طراحی اقلیمی نقش اساسی دارند و در مباحث صرفه جویی انرژی و استفاده بهینه از شرایط طبیعی به کار می روند هدف این مطالعه، تعیین حوزه های مختلف اقلیمی ایران در ارتباط با معماری و ارائه اطلاعاتی است که برای دست یابی به طرح های منطقی معماری هماهنگ با اقلیم، مورد نظر است. در این مقاله با بررسی داده های هواشناسی در ایستگاه مهدیشهر بر اساس پارامترهای موجود هواشناسی (نظیر میانگین رطوبت نسبی - میانگین حداقل و حداکثر دمای ماهیانه - میانگین حداقل و حداکثر رطوبت - میانگین حداقل و حداکثر دما در روز و شب) در ماه های مختلف سال و مطابقت با جداول آمبرژه و شاخص زیست اقلیمی اولگی و اوانز و استفاده از روش های بررسی شاخص های حرارتی همانند طبقه بندی اقلیمی به روش دومارتن و نمودار آمبرترومیک در ماه های مختلف سال در مهدیشهر بررسی گردیده و ماه هایی از سال که بدون استفاده از وسایل گرمایشی و یا سرمایشی احساس آسایش می گردد معرفی شده و در نهایت راهکارها و پیشنهاداتی جهت استفاده برنامه ریزان، مدیران شهری و دست اندرکاران ساخت و ساز واحدهای مسکونی در بعد کاربرد مصالح و طراحی مناسب جهت استفاده بهینه از شرایط اقلیمی طرح گردیده است.

کلیدواژه ها:

اقلیم و آسایش ، داده های هواشناسی ، دما ، مصالح ، معماری