مقایسه اثربخشی آموزش خودتعیین گری و آموزش هوش موفق بر افزایش انگیزه درونی و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان دختر با فرسودگی تحصیلی بالا

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش خودتعیین ­گری و آموزش هوش موفق بر افزایش انگیزه درونی و خوش­ بینی تحصیلی دانش آموزان دختر با فرسودگی تحصیلی بالا بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش ­آزمون-پس­ آزمون با گروه کنترل همراه با مرحله پیگیری ۲ ماهه بود. جامعه آماری کلیه دانش­ آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند. در مرحله اول تعداد ۶۰ نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در ۲ گروه آزمایش (هر گروه ۲۰ نفر) و یک گروه کنترل (۲۰ نفر) جایگزین شدند. سپس دانش­ آموزان گروه ­های آزمایش تحت آموزش خودتعیین­ گری و آموزش هوش موفق قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. از مقیاس سه ­بعدی فرسودگی تحصیلی (TDBA) برسو و همکاران (۲۰۰۷)، مقیاس انگیزش تحصیلی (AMS) والرند و همکاران (۱۹۹۲) و مقیاس خوش بینی تحصیلی (AOS) اسچنموران و همکاران (۲۰۱۳) به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تحلیل داده­ ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه ­گیری مکرر انجام شد. نتایج نشان داد هر دو مداخله مذکور تاثیر معناداری بر بهبود انگیزه درونی و خوش ­بینی تحصیلی دانش ­آموزان داشته است (۰/۰۵>P). نتایج آزمون تعقیبی بن فرونی نشان داد که آموزش هوش موفق تاثیر بیشتری دارد (۰/۰۵>P). بر اساس نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت که آموزش خودتعیین ­گری و هوش موفق می توانند به عنوان شیوه­ های آموزشی مناسب برای بهبود مشکلات تحصیلی دانش ­آموزان دارای فرسودگی تحصیلی بالا در مدارس به کار برده شوند.

کلیدواژه ها:

آموزش خودتعیین گری ، آموزش هوش موفق ، انگیزه درونی ، خوش بینی تحصیلی ، فرسودگی تحصیلی