استفاده از روش های داده کاوی و الگویابی مکانی – زمانی در بررسی لرزه خیزی محدوده ی اطراف سامانه ی گسلی کازرون

در این تحقیق، الگوی مکانی – زمانی لرزه خیزی در اطراف سیستم گسلی فعال کازرون، با استفاده از روش های بارز سازی الگو و داده کاوی مکانی و زمانی، مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور، زلزله های رخ داده در محدوده اطراف این سیستم گسلی و در بازه زمانی ۲۰۲۳ - ۲۰۰۶ مورد تحلیل قرار گرفته است. در تحلیل این داده ها از روش های تحلیل مکانی و زمانی، از جمله تحلیل تراکم نقطه ای رومرکز زلزله ها، تحلیل مکانی نزدیکترین همسایه و تحلیل روند مهاجرت لرزه خیزی ، استفاده شده است. نقشه های تراکم رومرکزی زلزله ها در بازه های زمانی مختلف، نشان می دهند که الگوی لرزه خیزی در این ناحیه غیر یکنواخت بوده و با زمان تغییرات واضحی نشان می دهد. همچنین، بررسی روند جابجا شدگی رومرکز زلزله های متوالی نیز نشان از ماهیت قطعه بندی شده ی گسل ها در این ناحیه داشته و نشان می دهد زلزله های متوالی، به ویژه زلزله های با بزرگای بیشتر، با فواصل نسبتا زیاد جابجا می شوند و این جابجایی ها عمدتا در راستاهایی موازی با روند کلی و غالب گسل های ناحیه رخ می دهد. نتای ج کلی حاصل از این تحقیق گویای این واقعیت است که روش های کمی داده کاوی مکانی و زمانی، می تواند در شناخت الگوی رخداد زلزله ها و فهم بهتر رفتار لرزه خیزی گسل های لرزه زا در نواحی فعال زمین ساختی، به طور قابل اعتمادی مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

لرزه خیزی ، لرزه زمین ساخت ، الگوی زمانی – مکانی ، فرایندهای تصادفی نقطه ای ، خوشه بندی زلزله ها