تحلیل تناسب مکانی به منظور احداث نیروگاههای خورشیدی با استفاده از GIS به روش AHP (نمونه موردی استان خوزستان)

انرژی را میتوان یکی از عوامل اصلی و دخیل در رشد اقتصادی جوامع پیشرفته دانست. منابع انرژی تجدیدپذیر به عنوان ذخایری دوستدار محیط زیست و قابل دسترس، چشمانداز روشنی را در این زمینه فراهم نموده است و در این میان انرژی خورشیدی به عنوان منبع اصلی تمامی ذخایر انرژی دارای نقش تعیین کنندهای میباشد. هدف از این تحقیق شناسایی مناطق مستعد احداث نیروگاههای خورشیدی در استانخوزستان با استفاده از GIS و فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) می باشد. روش AHP امکان فرموله کردن مسأله را به صورت سلسله مراتبی فراهم میکند و همچنین امکان در نظر گرفتن معیارهای مختلف کمی و کیفی را در مسأله دارد. عوامل مختلف دخیل درمکانیابی نیروگاههای خورشیدی از منابع گوناگون شناسایی و جمعآوری شدند . این عوامل شامل نزدیکی به ایستگاههای توزیع برق، نزدیکی به مناطق مسکونی و نزدیکی به راههای منطقه و میزان ساعت آفتابی، ابرناکی و درجه حرارت منطقه و همچنین کاربری اراضی، شیب و جهتشیب میباشند که پس از اصلاحات لازم، وارد محیط GIS شدند. سپس به منظور استانداردسازی این لایهها از روش فازی استفاده شده است. در انتها، به منظور تلفیق لایههای اطلاعاتی از روش AHP در محیط GIS استفاده گردید. نتایج این تحقیق نشان میدهد که مناطق شرقی و جنوبشرقی استان خوزستان از شرایط بهتری برای احداث نیروگاههای خورشیدی برخوردارند

کلیدواژه ها:

استان خوزستان ، تحلیل سلسله مراتبی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، نیروگاههای خورشیدی