ارزیابی وضعیت منطقه چهار کلانشهر تبریز از منظر شهر دوستدار سالمند

هدف این پژوهش ارزیابی وضعیت منطقه چهار کلانشهر تبریز از منظر شهر دوستدار سالمند می باشد. این پژوهش از نظر ماهیت کاربردی است. روش تحقیق این پژوهش ترکیبی است از روش های توصیفی تحلیلی، اسنادی، تحلیل ثانویه و پیمایشی است. برای تحلیل و ارزیابی نما گرهای جمعیت شناسی سالمندان منطقه چهار کلانشهر شهر تبریز از اطلاعات و داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ استفاده شده است. در بخش پیمایشی تحقیق با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه محاسبه و پس از برآورد به صورت تصادفی ساده بین نمونه های هدف پخش شده و پرسشنامه ها پس از تکمیل شدن توسط مردم جمع آوری شده اند. برای سنجش وضعیت منطقه چهار کلانشهر تبریز از منظر شهر دوستدار سالمند از پرسشنامه استاندارد سازمان بهداشت جهانی که در ۸ شاخص و ۸۱ گویه تهیه شده استفاده شده است. تحلیلهای آماری در این پژوهش به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام شده. نتایج بررسی و سنجش هشت شاخص دوستدار سالمند در این منطقه نشان داد؛ شاخص فضاهای بیرونی و ساختمان ها با۸۴/۲، در رتبه یک، شاخص حمل و نقل با۷۷/۲، در رتبه دوم، شاخص ارتباطات و اطلاعات با ۶۷/۲، در رتبه سوم، شاخص حمایتهای اجتماعی و خدمات سلامت با ۵۸/۲، در رتبه چهارم، شاخص تکریم و تلفیق اجتماعی با ۴۸/۲، در رتبه پنجم، شاخص مشارکت اجتماعی با ۴۶/۲، در رتبه ششم، شاخص مشارکت در امور مدنی و اشتغال با ۴۱/۲، در رتبه هفتم و شاخص مسکن با ۳۸/۲، در رتبه هشتم قرار دارد. با توجه به میانگین های به دست آمده؛ مشخص می گردد که میانگین همه شاخص های بررسی شده کمتر از حد وسط طیف لیکرت(عدد ۳)، می باشد. لذا نتیجه می گیریم که منطقه چهار شهرداری کلان شهر تبریز دوستدار سالمند نیست و تا رسیدن به حد مطلوب فاصله زیادی دارد.

کلیدواژه ها:

سالمندی جمعیت ، شهر دوستدار سالمند ، منطقه چهارتبریز ، شاخص رضایت مندی