اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی بر بهبود خودکنترلی و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان مبتلابه ناتوانی یادگیری

اهداف: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی بر بهبود خودکنترلی و اضطراب اجتماعی در دانش آموزان مبتلابه ناتوانی یادگیری انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری مراجعه کننده به مرکز تخصصی وابسته به آموزش وپرورش شهرستان­ های اردبیل و گرمی در سال ۱۴۰۱ بود. نمونه پژوهش ۳۰ دانش آموز دارای ناتوانی یادگیری  بود که به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های مشکلات یادگیری (LDQ)، خودکنترلی  تانچی و همکاران و اضطراب اجتماعی لاجرسا استفاده شد. گروه آزمایش ۸ جلسه۹۰ دقیقه ­ای آموزش تنظیم هیجانی آلن، مکهاگ و بارلو (۲۰۰۹) را دریافت کردند و برای گروه کنترل مداخله ای ارائه نشد.  داده­ های جمع آوری شده نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره به وسیله نرم­افزار spss۲۷ تجزیه وتحلیل شد.  یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین پس آزمون نسبت به پیش آزمون  در متغیرهای خودکنترلی افزایش معنادار و در اضطراب اجتماعی کاهش معنادار داشت (۰/۰۰۱>P).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که آموزش تنظیم هیجانی موجب بهبود خودکنترلی و اضطراب اجتماعی دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری شده است. بنابراین، پیشنهاد می شود از آموزش تنظیم هیجانی به عنوان روش درمانی موثر و جایگزین در کنار روش های درمانی  برای ارتقاء خودکنترلی، اضطراب اجتماعی، سلامت روانی و کاهش علائم اختلال و مشکلات هیجانی-رفتاری دانش آموزان دارای اختلال ناتوانی یادگیری استفاده شود.

کلیدواژه ها:

آموزش تنظیم هیجانی ، خودکنترلی ، اضطراب اجتماعی ، ناتوانی یادگیری