ارزیابی وضعیت بالفعل بیابان زایی با تاکید بر معیار فرسایش با استفادهاز مدل IMDPA در منطقه بیت راشد استان خوزستان

طبق مطالعات انجام شده در محیط های نیمه خشک و خشک، فرسایش بادی با شدت بیشتر و قدرت تخریبی زیادتر منجر به نابودیاراضی می گردد. شدت فرسایش بادی در مناطق خشک و بیابانی بیشتر بوده و قدرت تخریب نیز در این مناطق بالاتر می باشد. نتیجهنهایی فرآیند بیابان زایی تشکیل بیابان است. تحقیقات مختلفی از گذشته در کشورهای مختلف به ویژه کشورهای مستقر در مناطق گرم وخشک جهت ارزیابی شدت بیابان زایی صورت گرفته است و منجر به ارائه مدل های منطقه ای متعددی شده است که با توجه به شرایطمنطقه مطالعاتی، شاخص ها و معیارهای آن مورد ارزیابی مجدد قرار می گیرد. در این تحقیق ارزیابی شدت بیابان زایی و تهیه نقشهبیابان زایی در محدوده مطالعاتی حوضه بیت راشد استان خوزستان با استفاده از معیار فرسایش در مدل ایرانی IMDPA انجام گردید. هرمعیار چند شاخص را دارا می باشد و در نهایت برای هر شاخص و معیار میانگین هندسی محاسبه گردید. معیارفرسایش دارای زیر معیار فرسایش آبی و بادی بوده که زیر معیار فرسایش آبی با میانگین وزنی ۲/۵۴ در طبقه متوسط و زیر معیار فرسایش بادی با میانگین وزنی ۳/۳۳ در طبقه شدید قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد که معیار فرسایش با ارزش ۲/۸۸ در کلاس بیابان زایی شدید قرار دارد. ضمنا فرسایش بادی در قیاس با فرسایش آبی از شدت عمل بیشتری برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

معیار ، بیابان زایی ، IMDPA ، فرسایش ، خوزستان