مطالعات آزمایشگاهی تاثیر کیفیت و دمای آب بر مشخصات مکانیکی و دوام بتن

برخورد آب داغ با سیمان منجر به گیرش نها یی و کلوخه شدن آن می شود که در اینصورت کاهش اسلامپ ، کیفیت مقاومتی و دوام بتن را در درازمدت شاهد خواهیم بود. پس بایستی از برخورد آب داغ با سیمان جلوگیری شود. به طور کلی ، آسانترین و ارزانترین روش افزایش دمای مخلوط بتن ، افزایش دمای آب است . دمای آب باید کمتر از C º ۶۰ باشد، زیرا سبب گیرش ناگهانی و کلوخه شدن سیمان می گردد و کارایی ، مقاومت و دوام بتن را کاهش می دهد. اگر لازم گردد از آب با دمای بیشتر از C º ۶۰ استفاده گردد. در این تحقیق به بررسی و مطالعات آزمایشگاهی تاثیر کیفیت و دمای آب بر مشخصات مکانیکی و دوام بتن پرداخته شده است . بر اساس نتایج تغییرات مقاومت فشاری برای نمونه های بتن ۹۰ روزه مشاهده شده است که در هر دو حالت نگهداری تحت آب معمولی و نیز آب شور، بیشترین مقاومت فشاری برای بتن با آب با دمای ۶۰ درجه و به میزان ۴۳.۱ مگاپاسکال ثبت گردیده است . همچنین کمترین مقاومت ثبت شده برای نمونه بتن با %۵ الیاف پلی پروپیلن تحت شرایط نگهداری آب شور و به میزان ۲۹.۱ مگاپاسکال بوده است که %۳۲ کمتر از ماکزیمم مقدار به دست آمده از آزمایش ها می باشد. به علاوه، مقاومت فشاری بتن تحت شرایط نگهداری در آب شور نسبت به شرایط نرمال و آب معمولی ، در کلیه نمونه های آزمایشگاهی کمتر بوده است . همچننی ، بر اساس نتایج تغییرات مقاومت خمشی برای نمونه های بتن ۹۰ روزه مشاهده شده است که در هر دو حالت نگهداری تحت آب معمولی و نیز آب شور، بیشترین مقاومت خمشی برای بتن با آب با دمای ۵۰ درجه و به میزان ۱۶.۷ مگاپاسکال ثبت گردیده است . همچنین کمترین مقاومت ثبت شده برای نمونه بتن آب با دمای صفر درجه تحت شرایط نگهداری آب شور و به میزان ۱۲ مگاپاسکال بوده است که %۲۸ کمتر از ماکزیمم مقدار به دست آمده از آزمایش ها می باشد. به علاوه، مقاومت خمشی بتن تحت شرایط نگهداری در آب شور نسبت به شرایط نرمال و آب معمولی ، در کلیه نمونه های آزمایشگاهی کمتر بوده است .

کلیدواژه ها:

بتن ، مقاومت خمشی ، آب شور ، دمای آب