مسولیت بین المللی دولتها در قبال خسارات فرامرزی ناشی از منابع اصلاح شده ی ژنتیکی با نگاهی به پروتکل تکمیلی «ناگویا-کوالالامپور»

مهندسی ژنتیک به عنوان یک فناوری با قابلیت ها و ظرفیت های بالقوه و بالفعل می تواند در رفع برخی موانع تولید محصولات کشاورزی، صنعتی و پزشکی نقش اساسی داشته باشد. اما نباید از مخاطرات احتمالی مهندسی ژنتیک بر سلامت انسان و محیط زیست غافل شد. در این راستا، کنوانسیون ها، پروتکل ها، قوانین و استانداردهای مختلف ایمنی زیستی در راستای ارائه ی راهکار تولید، تجارت و استفاده ایمن از منابع اصلاح شده ی ژنتیکی، در سطح دنیا تدوین و به تصویب رسیده-اند. یکی از این اسناد، پروتکل تکمیلی «ناگویا-کوالالامپور» است. هدف از انجام این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی انجام شده است، بیان مسئولیت بین المللی دولت ها در قبال خسارات فرامرزی ناشی از منابع اصلاح شده ی ژنتیکی با نگاهی به پروتکل تکمیلی ناگویا-کوالالامپور می باشد. یافته ها حاکی از آن است که پروتکل تکمیلی به عنوان بخشی از نظم حقوقی ایجاد شده در نظام حقوق بین الملل، توانایی حل تعارضات در آن نظام را دارد. تا زمانی که تعهد اصلی پروتکل تکمیلی، یعنی ایجاد تغییر اساسی در اجرای رویکرد حقوق عمومی برای مسئولیت در قبال خسارت تنوع زیستی، محقق شود حتی با رعایت قوانین داخلی اعضا که منعکس کننده ی شرایط خاص اقتصادی، اجتماعی و حقوقی آنهاست، هدف پروتکل حداقل در حال حاضر محقق شده است و برای رفع این انتقاد می توان به راه حل های موجود در خصوص تفسیر موافقت نامه های زیست محیطی چندجانبه متوسل شد.

کلیدواژه ها:

مسولیت بین المللی ، پروتکل تکمیلی ناگویا کوالالامپور ، مهندسی ژنتیک ، منابع اصلاح شده ی ژنتیکی ، تضمین مالی