بررسی «خود» ایدهآل در داستان های کلیله و دمنه

آثار هر ملت، بیانگر فرهنگ ها و رسم و رسومی است که به عنوان هنجار و ارزش اجتماعی آن جامعه شمرده می شود.متون نظم و نثر ما از این قائده مستثنی نیستند و در لایه های درونی خود، نکاتی مهم نهفته دارد که میتواند فردیتایده آلی را که مورد قبول و پسند جامعه باشد به نمایش بگذارد. کلیله و دمنه از جمله این آثار است که به خوبی توانستهبا بیان نکات اخلاقی مهم، خود ایده آلی را در برابر چشم مخاطب قرار دهد که سبب تشکیل یک جامعه آرمانی شود.در کتاب فوق، فردیت بلند همت و تلاشگر باید در سایه آینده نگری، امور خود را پیش ببرد، همچنین چنین فردیتی بایداز راستکرداری و راست گفتاری دوری نگزیند و همواره از راه کژ فاصله گیرد تا بتواند مطلوب جامعه گردد. ثابتقدم بودن در تفکر و عمل، از دیگر ویژگی های خود ایده آل است که نویسنده کلیله و دمنه بر آن تاکید فراوان دارد.چنین شخصی اگر عملگرایی را در کارهای خود مورد توجه قرار دهد، میتواند با شکر کردن بر درگاه خداوند، بهمسیر درست هدایت گردد که در نتیجه به همان دنیای آرمانی که مطلوب هر فرد و جامعه ای است دست یابد. این تحقیقبا روش توصیف و تحلیل شواهد مثال از کتاب مورد بحث صورت گرفته و ضمن شناسایی مبانی نظری مورد نظر،ویژگی های خود ایده آل را از کتاب کلیله و دمنه استخراج نموده و آنها را برای مخاطبان شرح و تفسیر نموده ایم.

کلیدواژه ها:

کلیله و دمنه ، نصرالله منشی ، خود ایده آل ، ادبیات تعلیمی