بررسی کاربرد واژه ی قندیل در اشعار مولانا

در دین مبین اسلام بر نور تاکید بسیاری گشته و وسایل روشنایی در جهت زیبا و عرفانی کردن فضا به منظور توجه به نور اصلیکه پروردگار می باشد ساخته شده. در کشور ما بعد از رایج گشتن دین و توجه به نماد گرایی و کاربرد نور در وسایل روزمره از نمادقندیل به عنوان نمادی از نور و روشنایی در ادبیات استفاده شد. از این رو به بررسی، ریشه یابی و رمز گشایی اصطلاح قندیل درتعدادی از اشعار مثنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی، با استفاده از روش کتابخانه ای به رشته ی تحریر در آمده است. همچنینهدف ازاین تحقیق در قلمرو فکر و شعر، بازسازی موضوع می باشد تا از طریق آن کارکردهایش آشکار شود. بنابراین قندیل،شیئیاست که هم هدف و هم معنی دارد و چیزی را آشکار می سازد که در موضوع مورد مطالعه پنهان مانده و با تحلیل صوری آن بهساخت درونیش دست می یابیم..با بررسی هایی که در این تحقیق انجام گرفته است، مولانا در اشعار خود به جنبه ی عرفانی و معنوی نور و روشنایی قندیل اشارهکرده و بهره برده است. و شعر را بر وفق کلی ترین بینش اسلامی از هنر، روشی برای شرافت روحانی دادن به ماده کرده است.

کلیدواژه ها:

مولانا ، اشعار ، کاربرد ، قندیل