رابطه استرس ادراک شده و احساس انسجام با اضطراب کرونا با نقش میانجی امید به زندگی در پرستاران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه علی استرس ادراک شده و احساس انسجام با اضطراب کرونا با نقش میانجی امید به زندگی در پرستاران بیمارستان های شهر اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان های دولتی شهر اهواز بود. با توجه به این که روش پژوهش تحلیل مسیر بوده است، تعداد افراد نمونه به ازای هر متغیر ۵۰-۳۰ است که در این پژوهش ۲۰۰ نفر از جامعه مذکور انتخاب گردید که برای انتخاب آن ها از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد؛ و پرسش نامه ها بین پرستاران توزیع گردید. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل: مقیاس اضطراب بیماری کرونا (۱۳۹۹)، پرسش نامه استرس ادراک شده (۱۹۸۳) Cohen et al، پرسش نامه احساس انسجام آنتونووسکی (۱۹۸۷) Antonoveski و پرسش نامه امید به زندگی (۱۹۹۱)Eshnider بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری و نرم افزارSpss و Amos استفاده شد. نتایج نشان داد بین استرس ادراک شده، احساس انسجام و اضطراب بیماری کرونا با نقش میانجی امید به زندگی در پرستاران بیمارستان های شهر اهواز برای کلیه روابط مستقیم و غیر مستقیم اثر معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

استرس ادراک شده ، احساس انسجام ، اضطراب کرونا ، امید به زندگی.