بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی با تاب آوری افراد در برابر همه گیری کووید ۱۹ (مورد مطالعه: شهروندان بالای ۱۸ سال شهر تبریز)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سرمایه اجتما عی و تاب آوری مردم در برابر ا پیدمی کووید - ۱۹ (مطالعه موردی: شهروندان بالای ۱۸ سال شهر تبریز) می باشد. تاب آوری در این پژوهش با مولفه های شا یستگی فردی، خودکنترلی، تاثیرات معنوی، پذیرش مثبت تغییر، تحمل تاثیرات منفی سنجیده می شود. با توجه به هدف پژوهش، سوال کلی در پژوهش حاضر به این صورت تنظیم شده است: «میانگین تاب آوری مردم شهر تبریز چقدر است؟ Covid-۱۹ رابطه بین سرمایه اجتما عی و ابعاد آن به همراه تعداد ی از متغیرهای زمینه ای، تاب آوری افراد مورد بررسی قرار گرفته است. روش تحقیق مورد استفاده پیمایشی بوده و جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد بالای ۱۸ سال شهر تبریز تشکیل می دهند که از این تعداد ۴۰۰ نفر با استفاده از فرمول کوکران برآورد و با استفاده از روش چند متغیری به عنوان نمونه مورد بررسی انتخاب شدند. روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای اطلاعات تاب آوری توسط پرسشنامه استاندارد کانر و دیویدسون )۲۰۰۳( و موارد مربوط به سرمایه اجتما عی از مقاله علیزاده اقدم استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار کامپیوتری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته های پژوهش نشان م یدهد که سطح تابآوری افراد بالا ی ۱۸ سال در شهر تبریز در حد متوسط است. همچنین میزان سرمایه اجتما عی متوسط به بالا است. بر اساس نتایج تحلیل روابط دو متغیره، بین متغیرهای مستقل تحصیلات، وضعیت شغلی، بیماری، درآمد خانواده و سرمایه اجتماعی با تاب آوری رابطه معناداری وجود دارد، اما بین سن، تعداد اعضای خانواده، جنسیت، قد و وزن با تابآوری رابطه معناداری وجود دارد. رابطه معنی داری مشاهده نشد.همچنین بر اساس نتایج ب هدستآمده از رگرسیون چندگانه، سرمایه اجتما عی با بتای ۴۳۲ / ۰ و درآمد با بتای ۲۵۹ / ۰ کمترین میزان واریانس تابآوری را تبیین کردند. همچنین نتایج نشان داد که متغیرهای مورد بررسی ۲۳ / ۰ درصد از تغییرات متغیر تاب آوری را تبیین می کنند.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، تاب آوری ، کوید ۱۹